Chcę.

Chcę.

Chcę, chcę i chcę, coraz bardziej chcę, i coraz bardziej chcę, i boję się, chociaż strach powoli zostaje stłamszony przez "chcę". 

Bo ja tak bardzo chcę, nawet nie zdajesz sobie sprawy, jak bardzo chcę. 

Nie zdajesz sobie sprawy, bo tego nie okazuję, za co przepraszam, tak bardzo mocno Cię przepraszam.

Za siebie, za ostatnie dni, za ten jeden, kiedy nie odezwałam się wcale. Był stracony.

Ej, gdzie Ty jesteś? Idziesz, idziesz i idziesz, dojść nie możesz... 

A ja taaak baaardzo chcę patrzeć, dotykać, słuchać, czuć, właśnie teraz Ci to okazuję, tutaj.

Taaak bardzo chcę dzisiaj niespać przy Tobie, spać w sumie też, no ale to potem, jak się nacieszę niespaniem.

Taaak baardzo chcę ugryźć Cię w ucho, pocałować je, wyszeptać wszystko, czego boję się powiedzieć. 

Taaak bardzo chcę Twojego ryżu zapiekanego z jabłkiem, a właściwie to Ciebie jedzącej go. 

TY JESZ, boże, jak śmiesznie... 

Taaak bardzo chcę przylgnąć do Ciebie, zamknąć oczy, żyć jedynie dla tej chwili ciepła, bezgranicznego bezpieczeństwa, które wiem, że jesteś w stanie mi dać.

I taak bardzo chcę powiedzieć Ci teraz tyle rzeczy, zrobić tyle rzeczy Tobie, z Tobą, dla Ciebie.

Iii chcę słuchać, czytać, chłonąć każde Twoje słowo, nieważne w jaki sposób ukazane.

I taak bardzo chcę... 

Bez granic, zahamowań, strachu.

Co Ty mi zrobiłaś?

Może to przez chemię, z którą romansuję dzisiaj.

Nieważne, lepiej już skończę, bo moje myśli kierują się w dziwne strony, och..trudne dojrzewanie. 

Pamiętaj, że Cię uwielbiam.