Only blue. Lonely blue. 

Zdjęcie jest stare, ale dodaję je, bo to jedno z moich ulubionych. Właściwie umieszczam tutaj jedną z moich lepszych fotografii, nie tylko dlatego, bo mi się podoba, ale przede wszystkim dlatego, że muszę stąd na jakiś czas odejść. I nie, nie będzie wracania po dwóch dniach, jak robiłam to zwykle, bo nie wytrzymywałam i korciło mnie, żeby tylko coś tu dodać. Za jakiś czas będę na pewno. Chcę po prostu nabrać sił. Pewnie zauważyliście, że kiedyś moje zdjęcia były lepsze. Tak właśnie. Chcę poświęcić trochę czasu na... poszukiwanie mojej drugiej i trzeciej duszy, które zgubiłam, kiedyś gdzieś, przez różne wydarzenia w mojej karierze, jaką jest życie.

Poza tymi mądrościami, dalej ćpam fervex i inne różne kurujące substancje, w szczególności staram się zażywać "tabletki ze słów"... Jestem też z siebie dumna, jeśli chodzi o semestr (Pomijam tu fizykę, TI oraz PO, z czego jestem tępą dzidą ;)

Teraz lecę oglądać "Majkę", tylko, kurde, jakoś mnie ten serial jeszcze nie przekonuje... Do zobaczenia, kiedyś tam, po odnalezieniu wszystkich brakujących elementów. Pozdrawiam, psychoP.

Niech Ci się przyśnią dzikie drzewa,

niech Ci się przyśni kwiatów rój,

niech Ci się przyśni leśny skrzat,

niech Ci się przyśnię ja... tylko zaśnij.

Czasami lepiej jest spać.

Oto jestem.

Nowa ja?

Czekam na nią,

w ułudzie trwam.

Tutaj nie jest wcale psychodelicznie.

Jest pogardliwie i chaotycznie.

Myśli się przedzierają przez  zasłonę skromności?

Pogarda przez słowa nie prześwituje,

jej nie ma,

a coś wewnątrz, na zewnątrz hamuje.

I na to wygląda.

Widziano cię oczami wyobraźni.

Wczoraj i dziś.

To artyzm.

^{Autorstwa: Pawła i mojego (od 8. wersu)}