Doskonały obraz.
Perfekcyjny plan.
Brakuje tylko wiary w siebie.
Jak opuszczone dzieci.
Jak zniszczona przestrzeń.
Gubimy się w swojej wierze.
Wiem,że dobro jest,
że czeka gdzieś.
Lecz nauczmy się przebywać w samotności.
Plamy niepokoju.
Gorączkowa myśl.
"Później" już nie istnieje.
Obłąkani ludzie,
porzuceni w swej naturze.
Z ciemności ocaleni.
Odgłos życia.
Cierpiąca cisza.
Obszar bólu każdy zna.
Zagubiony świat.
Utracona wolność.
Tutaj nie ma osobistości.
Zapatrzeni w nadzieje.
Czekający na zbawienie.
Chcemy być.
Chcemy istnieć.
Zamknięci gdzieś.
Szukający ucieczki.
Gdzie "później" już nie istnieje.
...