...

-----------------------

Będąc wiarą,jestem jednocześnie nadzieją.

Będąc poezją,jestem jednocześnie natchnieniem.

Będąc prawdą,jestem jednocześnie czymś stałym. 

Będąc uczuciem,jestem jednocześnie złem i dobrem. 

Będąc miłością,jestem jednocześnie lękiem przed osamotnieniem.

Będąc człowiekiem,jestem jednocześnie czymś nieodwracalnym. 

------------------------------------------------

Czy im naprawdę tak trudno zrozumieć moje uczucia?Moje niezdecydowanie?Moją wrażliwość?Moją bojaźliwość?

Nie wątpię w to,że chcą mi pomóc,ale jaka to pomoc,jeśli mnie jeszcze bardziej pogrążają w moich myślach??

To nie łatwy wybór.To wybór na całe życie,na przyszłość.Ale czy są w życiu łatwe wybory,które potem decydują o naszej przyszłości?

Podstawą przetrwania jest wiedzieć czego się chce i śmiało dążyć do tego.Lecz co z tym,którzy nie wiedzą?Czy są gorsi?Czy dla nich życie jest bez sensu?Czy ludzie myślą,że tacy ludzie zagubią się w świecie,bo brakuje im tak cenionej pewności siebie?A może Ci ludzie właśnie są wyjątkowi swoją zwykłą naturą?Nie są zauważani,chociaż powinni..?Czy istnieje Ktoś,kto to docenia i umie wykorzystać..?Czy tacy ludzie powinni mieć nadzieje na życie??