(: Parkour Zyje :)

Le parkour (free running, street climbing) to mało znany w Polsce sport extremalny. Jest to niekonwencjonalny sposób poruszania się po mie?cie, zakładajšcy nieco inne, niż planowali to urbani?ci, wykorzystanie wszystkich dostępnych elementów otoczenia. Generalizujšc, polega to na przeskakiwaniu, zeskakiwaniu, bieganiu i wspinaniu się na wszystkie możliwe przeszkody. Jeste? ograniczony tylko własnš wyobra?niš. Możesz użyć każdej barierki, murku, czy też płotu na wiele różnych sposobów. Parkour powstał w latach 80-tych we Francji, w pod paryskim Lisses. Za twórców uważa się Davida Bella i Sebastiana Foucan?a. Poczštkowo wyglšdało to jak dziecinna zabawa, jednak po pewnym czasie zaczęli traktować swoje hobby poważnie. Nazwali to le parkour, co w wolnym tłumaczeniu może oznaczać ?bieganie swobodne?. Niektórzy uważajš, iż jest to sport inni, że sztuka. Każdy może to widzieć inaczej, co nie znaczy, że parkour nie może być tym i tym. Jak na razie nie udało się nikomu przeprowadzić zawodów w parkourze, więc nie mamy tu jeszcze do czynienia z typowo sportowš rywalizacjš. Walczyć można jedynie ze swoim strachem i słabo?ciami. Inny podział w?ród traulerów (ludzi uprawiajšcych parkour) wytworzył się na polu modnej ostatnio komercjalizacji, niektórzy uważajš, że nie powinno się promować parkouru, pozostali wręcz przeciwnie, oczywi?cie wiadomo, do czego taka promocja prowadzi, ale z drugiej strony nie można zapominać, że gdyby Belle i Foucan nikomu nie zdradzali tajników swojej sztuki, pozostałaby ona w granicach Francji. Jak w każdym sporcie extremalnym, rywalizujemy tu z sobš samym. Za każdym razem, kiedy podchodzimy do przeszkody i udaje nam się jš pokonać, przełamujemy pewien wewnętrzny opór, który nas powtrzymywal (chodzi tu o nieco trudniejsze wyczyny, niż przej?cie przez metrowy plot). Oznacza to nasze zwycięstwo, stajemy się przez to silniejsi i lepiej poznajemy samych siebie. Wracajšc na ziemię, parkour to po prostu ciężka praca i koncentracja przez cały czas trwania treningu. Jest wiele prostych tricków, które już na poczštku wykonuje się poprawnie, ale, żeby doj?ć do perfekcji w zaawansowanych technikach, trzeba po?więcić na to sporo czasu. Wtedy dopiero zaczyna się zabawa. Jednocze?nie trzeba pamiętać, że jest to do?ć niebezpieczne zajęcie, możesz łatwo skręcić sobie kostkę, wybić bark lub naderwać ?cięgno, jeżeli poczujesz się zbyt pewnie, a , co za tym idzie, nie będziesz odpowiednio skoncentrowany. Koncentracja nie może i?ć w parze z lękiem, kiedy boisz się wykonać jaki? skok, lepiej rzeczywi?cie nie wykonuj go, gdyż, kiedy się boisz, tracisz pewno?ć siebie, jeste? niezdecydowany, przez co skok może się nie udać. Konieczne jest uwolnienie umysłu z my?li, przy czym nie można my?leć o samym uwolnieniu, po prostu: ?empty your mind?. W parkourze możesz osišgnšć całkiem nowe spojrzenie na otaczajšca Cię rzeczywisto?ć. Zwykły człowiek widzi swojš drogę jako sposób na dotarcie do celu, a traucer (czyli osoba uprawiajšca parkour) jako miejsce osobistej ekspresji jako człowieka. Patrzšc na otaczajšcš Cię rzeczywisto?ć, widzisz przeszkody, które można pokonać na wiele różnych sposobów, w zależno?ci od Twoich umiejętno?ci. Wielu ludzi uważa, że parkour to bieganie po dachach. Tak naprawdę dachy sš trudno dostępne, dlatego biega się bliżej ziemi, tam, gdzie można znale?ć przeszkody, jak choćby murki, schody, ploty czy poręcze. ?Przeszkoda? nie oznacza, że trzeba jš przeskoczyć, można na niš wej?ć, czy też przej?ć po niej (Np. po poręczy). Jest wiele technik, umożliwiajšcych każdš z tych rzeczy, Np. king-kong vault, dash vault, cat leap, palm spin, gate vault, wall run, czy speed vault. Wszystko to wymaga ogólnego przygotowania fizycznego. Szczególnie ważne sš nogi, które najlepiej ćwiczyć poprzez skakanie na skakance, przysiady z wyskokiem, wznosy na lydkach, syzyfki itd., ale również przydajš się mię?nie ršk, klatki i pleców, które warto ćwiczyć, żeby osišgać szybsze postępy. W parkourze nie dšżymy do tego, aby?my byli lepsi od innych, chodzi o osobisty rozwój. Trzeba zrozumieć, że każdy porusza się inaczej, więc każdy będzie tworzył nowš definicję słowa parkour. Dla każdego będzie to co? innego, parkour nie jest w żaden sposób ograniczony, więc może przybierać każdš formę. Bšd? jak woda, kiedy wlejesz wodę do dzbanka, staje się ona dzbankiem, a kiedy wlejesz jš do kubka, będzie ona kubkiem. Tak samo w pakourze, przestań widzieć ?wiat jako zbiór utrudnień, tylko nieograniczonš przestrzeń. Pozdro Dla wszystkich Od Jakobsa(załozyciela strony) A zgory dzienki za komentarzyki:) K O M E N T U J C I E:[damyrade]