Jak to jest- w naszym życiu przychodzi pewien etap, kiedy próbujemy znaleźć sobie kogoś, nie zawsze partnera... może to nawet być tylko przyjaciel, z kim możemy spędzić trochę czasu, przytulić się, czy chociażby porozmawiać.

Gdy już uda nam się go znaleźć to wydaje się, że czas staje w miejscu i zaczynamy dostrzegać tylko pozytywy w dotychczasowym życiu. I tak często już zostaje... Oczywiście, zdarzają się kłótnie itp, ale zawsze jest to jakaś nauka dla nas, przez którą możemy uniknąć dalszego popełniania tych samych błędów.

Niestety często bywa też tak, że ta sielanka się kończy, bez szansy na powrót, i trzeba się z tą osobą rozstać... Wtedy ciężko jest to przez długi czas zaakceptować. Długo nie idzie wyrzucić tej drugiej osoby z pamięci, chociaż bardzo, bardzo się tego pragnie.

Sama często sobie to uświadamiam... Nawet unikanie spotkań czy rozmów często nie pomaga. Samo znalezienie się w miejscu wtedy dla nas ważnego, czy usłyszenie piosenki, którą się razem często słuchało, nie daje nam zapomnieć o tym co było.

Tak, to ciąży długo na duszy. No, ale trzeba żyć dalej, tak?. Najgorsze jest to, że odczuwa się później taką cholerną pustkę.

Teraz chyba zaczynam bardzo odczuwać tę pustkę... Szkoda tylko, że nie jestem w stanie się odważyć i zaangażować się w jakiś związek... Widząc te pary wśród znajomych, czy nawet przechodząc przez miasto, aż ściska w żołądku.. tsaa..

No to się rozpisałam... to chyba po tej piosence, co mi Lewa dzisiaj puściła na zastępstwie, mnie tak ruszyło ^^.

Nic idę się pouczyć czy coś...  Cya ;*