I've been staring up at the sky
Spotting a place I could hide in
Without a reason or rhyme
I found your eyes looking at me

czy nikt już na tym świecie nie jest normalny?

zacznijmy może od kwesti normalności.

czym wgl teraz jest normalność?

jakie zachowanie jest normalne?

jaki jest normalny człowiek ?

normalność jest pojęciem względnym.

okej. 

czyli zależy od tego jak kto patrzy.

a więc wychodzi na to że ogólna normalność nie istnieje.

nie ma normalności między ludzkiej, 

może być między jakimiś grupkami osób, 

wtedy ustalają sobie swoje zasady.

 które i tak łamią po  czasie.

 po co wgl ludzie ustalają zasady ?

 przeciez ustalając je są pewni że ktos i tak je złamie.

co z tego, że są konsekwencje ?

niektórym nie są straszne.

i w ten  sposób od normalności przeszłam do zasad.

a co ze szczerością?

czy opłaca się być szczerym w tych czasach?

skoro inni odbierają szczerość jako wrogie nastawienie, przypuszczam, że nie.

pozatym, możesz być szczery, ale i tak to czy drugi człowiek uwierzy w twą szczerość

zależy od niego.

Ludzie w tych czasach są nie ufni.

ciekawe czy kiedyś też byli ?

Człowiek zaczyna widzieć tylko siebie, na pierwszym planie i w tle.

ale ja  nie ufnym się nie dziwe.

sama już sie nauczyłam żeby nie ufać.

pytanie tylko, czy można ufać sobie?

zabawne, to tak dziwnie brzmi.

 jakbym sama siebie potrafiła zranić.

potrafię.

każdy potrafi.

eh i dalej nic nie rozumiem.

 ale przynajmniej sobie wszystko rozpisałam.

a już zchodząc na luźny temat

wczoraj dziwne rozmowy z Danielem.

wgl wtf?

dzisiaj Michaela.

noc spadających gwiazd jest nasza!