czeeeść! bo tak sobie siedzę, i myślę o Was, moi drodzy, o mojej gimnazjalnej klasie, prawdopodobnie pod wpływem odbytych ostatnio kilku rozmów, przypadkowych i nieprzypadkowych, i myślę o tym wszystkim (teraz będzie rzewnie, melancholijnie i sentymentalnie) co razem przeżyliśmy, o trzech latach wspólnego gimnazjum (albo 10 latach, albo 9 albo 2, nieważne), o pisaniu egzaminu gimnazjalnego w sali pana Nobika i w sali od polskiego (ah, ten mój burczący brzuch), o naszej wychowawczyni również, o tym, jak puszczała nam film z Reese Witherspoon na temat romansowania z nauczycielami, o wycieczce klasowej, na której nie było chłopców, ale za to była Marta Grochowalska, i byli inni chłopcy, którzy byli z liceum i byli fajni, o przygotowaniu zakończenia roku dla klasy o rok starszej, co było bardzo fajne, mimo stresu i tremy, o tych wszystkich karteczkach podczas lekcji, a nawet o specjalnych zeszytach do tego celu, i że to aż dziwne, że nauczyciele kochani nasi to tolerowali, i o każdym nauczycielu z osobna, bo każdy był na swój sposób osobliwy, no i o tych bardziej osobliwych też, bo ich się lepiej pamięta, ale nie napiszę o jakich, bo ktoś tu wejdzie i będzie miał żal, że go nie opisałam, o wszystkich kłótniach, podziałach, obrażeniach, płaczach i pogodzeniach, o posiaduchach w łazience, o różowym dniu, kiedy połowa z nas ubrana była w rażący różowy, o naszych choinkach klasowych, z których jedna miała nawet imię, o wszystkich aferach, o zakończeniu roku i okropnej burzy, o dniach po zakończeniu, kiedy nadal byliśmy razem, i o obietnicach, ze nadal będziemy utrzymywać kontakt... no właśnie, ekhym, ekhym. co z tym kontaktem, cholera? spotkajmy się! bo wypadałoby, nie? pozdro, marian_ka