Właściwie po co żyję? Czy ktoś mnie potrzebuje? Czuję się nikomu niepotrzebna. Mam dziwne przeczucie że zaczynam się zamykać od środka. Pewna część mnie która kiedyś reagowała na wiele rzeczy płaczem teraz dusi się w środku. Wiecie kiedy płaczę? Tylko wtedy kiedy czytam. Dlaczego tylko książki wzbudzają we mnie rozpacz? Ach i Ty - Misiu. Tęsknię za Tobą, wiesz? Za Twoją obecnością, dotykiem. Bardzo Cię teraz potrzebuję Nie mogę tu być, proszę zabierz mnie stąd. Gdzieś daleko, gdzieś, gdzie nikt mnie nie znajdzie, gdzie będziemy tylko Ty i Ja. Będziemy się budzić wtedy kiedy chcemy, robić to na co mamy ochotę. Muszę wytrzymać, jeszcze chwilkę, przecież jestem silna prawda? Nie, nie jestem silna. Mam wrażenie że gdzieś nade mną są sznurki takie wiecie jak mają marionetki i ktoś nimi co rusz pociąga i mną kieruje. Ciągle wierzę że kiedyś sama stanę na nogi, odrzucę te wszystkie poplątane sznurki które nie pozwalają mi iść i będę szczęśliwa - z Tobą lub sama.