Dzisiaj przyszedł czas na ostatniego Dafa w dotychczasowej karierze  Jest nim DAF XF95 430 Space Cab. Dostaliśmy go w sierpniu 2007 roku, został sprowadzony z Belgii (Belg, który nim jeździł kiedyś zaczepił tatę na parkingu).

Był to Daf z 2003 roku, a więc już z tej nowszej i zarazem ostatniej serii 95. Zmian było niewiele: inne reflektory przednie i pompowtryski w silniku. Reszta praktycznie to samo.

Na zdjęciu porównanwczym widać metamorfozę jaką przeżył cały zestaw. Daf przyjechał do nas bez owiewek na dachu i bez blendy nad szybą. Do tego ciągał starą i wysłużoną naczepę Wieltona. W miarę upływu czasu dokupiono owiewki, a pod koniec 2008 roku tato osobiście odebrał nową naczepę w fabryce Krone w Wertle (Niemcy). Do dziś pamiętam poranek kiedy szykowałem się do szkoły, a za oknem stał Daf z nową naczepą, bo tato wstąpił na krótką pauzę. To był istny skok technologiczny. Dzisiaj takie naczepy to standard w transporcie międzynarodowym.

Daf towarzyszył nam aż do czerwca 2011 roku, a ja mam z nim chyba najbogatsze no i najdłuższe wspomnienia, ale wynika to z długiego czasu jego eksploatacji w firmie. Przejechałem nim na fotelu pasażera jakieś 35 tysięcy kilometrów, a co najlepsze udało się też nim pojeździć na lewym fotelu. To dojechać do bazy, to pod załadunek w Niemczech. I tak zrobiłem nim parę kilometrów samodzielnie. Coś nie do opisania, jaką radość sprawia panowanie nad takim kolosem  i pokonywanie ciasnych zakrętów "na styk".

Niestety pod koniec jego użytkowania zaczęły się problemy i przed każdym wyjazdem trzeba było odchylać ręcznie kabinę, a potem odpowietrzać silnik. Nie było to miłe, szczególnie o 3 w nocy przy minusowej temperaturze.

To był już ostatni Daf. Jutro zaprezentuję kolejny samochód taty. Jeżeli jesteście ciekawi co to będzie, serdecznie zapraszam