Opowiadanie numer dwa!;)

"Wakacyjny obóz." - Część pierwsza.

28.07.2012. Wakacje. 

Od tego się zaczęło..

Dziewczyna o imieniu Sandra. Lat czternaście. Po wakacjach będzie uczęszczać do trzeciej gimnazjum. 

Długie brązowe, falowane włosy, niebieski oczy, wzrost około 1,67.

Miała starszego brata Karola, ale tylko o dziesięć minut. 

Brązowe włosy na 'Biebera', zielone oczy, wzrost około 1,69.

- Córeczko, wstawaj! Bo nie zdążę Cię odwieźć na autobus! Mamy jeszcze tylko godzinę.

Krzyczała mama.

- Już idę, mamo!

Odpowiedziała Sandra, a następnie szybko zerwała się z łóżka, otworzyła szafę i myślała w co się ubrać.

Po dość krótkich przemyśleniach, wskoczyła w białą bokserkę, jeansowe krótkie spodenki, do tego białe stopki i czarne trampki.

Wzięła swoje dwie duże walizki, z rzeczami potrzebnymi na obóz, swoją mniejszą torebkę i zeszła na dół.

- O, jesteś! Siadaj, kochanie! Na śniadanie tosty i ciepła herbatka.

Dziewczyna szybko odłożyła walizki, wraz z torebkę i zasiadła przed stołem z uśmiechem na twarzy, ponieważ strasznie lubiła tosty.

Zjedzenie i wypicie herbaty, zajęło jej około dziesięciu minut. 

Następnie szybko pobiegła do łazienki, wzięła prysznic, umyła zęby, i spakowała do swojej mniejszej torebki potrzebne rzeczy z łazienki.

Wysuszyła włosy, spięła je w wysokiego kucyka, grzywkę zarzuciła do góry i spięła czarną spinką, i.. Gotowa do wyjścia!

Jeszcze zostało jej tylko pożegnać się z bratem, który jest strasznym leniem i woli spać, zamiast odwieźć siostrę wraz z mamą.

Sandra już wczoraj pożegnała się z tatą, bo niestety musiał jechać do pracy.

Ze swoimi przyjaciółmi również pożegnała się wczoraj, bo dzisiaj na pewno nie dała by rady.

Szybkim ruchem wbiegła po schodach i weszła do Jego pokoju, budząc Go.

- Sandra, co Ty robisz? Patrz, która jest godzina.

Powiedział brat.

- No.. Jest prawie dziesiąta, ale skoro zapomniałeś, że jadę dzisiaj na obóz na dwa tygodnie i nie chcesz się ze mną pożegnać, to okej.

Odpowiedziała i zaczęła wychodzić z pokoju.

- Żartowałem, mała!

Krzyknął brat i zaśmiał się, a na Sandry twarzy od razu pojawił się uśmiech. 

Podeszła do swojego brata i lekko Go do siebie przytuliła, a następnie pocałowała Jego policzek.

Kiedy miała wychodzić z pokoju, brat krzyknął do niej: 'Tylko się nie zakochaj!'

Sandra pokręciła głową i zaśmiała się schodząc na dół.

- Sandra, zostało dwadzieścia minut. Jesteś już gotowa?

- Zapytała mama.

- Tak, mamo. Możemy jechać.

- Odpowiedziała Sandra z uśmiechem na twarzy, nie mogąc się doczekać pięknego morza i nowych znajomości.

- Karol! Zamknij za nami drzwi!

Krzyknęła mama po czym obie się zaśmiały.

Sandra wsiadła już do auta, a mama spakowała walizki i również wsiadła. Obie zapięły pasy i ruszyły w drogę.

CDN.

Patrycja.

Następna część zapewne dzisiaj, jak tylko złapie mnie wena!:) Mam nadzieję, że pierwsza część już was wciągnęła! Miłego dnia:*