Wszystko tak samo roz. 2 cz. 40

  Wszystko tak samo

rozdział drugi część czterdziesta

Podaje mi małą papierową torebkę z bałwankiem. Jak zawsze urocza. Zaglądam do środka. Trochę słodyczy, ramka z naszym zdjęciem oraz kilka kartek papieru złożone w jakby mały zeszyt. Patrzę na pierwszą stronę. 115 powodów, dlaczego Cię kocham. Otwieram tę zabawną mini książeczkę i zaczynam czytać. Z każdym zdaniem moje oczy stają się coraz bardziej mokre. Po przeczytaniu stu piętnastu powodów, dlaczego Ala mnie kocha, siedzę na łóżku z mokrymi policzkami.
-To najpiękniejszy prezent, jaki mogłaś mi podarować- przyciągam ją do siebie i składam na jej ustach czuły pocałunek.
 
Alicja
 
Patryk zostaje z nami do Wigilii. Moi rodzice zaprosili jego rodziców. Byłam temu przeciwna, kto tak robi. Jednak oni się zgodzili.
Wszyscy spędzamy miło czas. Jemy potrawy, które ugotowałyśmy razem z mamą i Pauliną. Jestem szczęśliwa. Otaczają mnie ludzie, których kocham.
Wiem, że wszystko jest na swoim miejscu. Wszystko jest takie, jakie powinno być. Nie żałuję niczego, co się wydarzyło przez ostatnie trzy miesiące. Gdyby nie to, nie byłabym taka, jaka teraz jestem. Trzeba cieszyć się ze wszystkim sytuacji, jakie pojawiają się w naszym życiu. Kiedy życie daje ci deszcz, skacz po kałużach! Raduj się każdą chwilą i korzystaj z życia jak możesz. Wybaczaj, kochaj i bądź szczęśliwy.
 
 
koniec!
 
Od Priim: Kochani, na wstępie powiem wam, że od samego początku nie wyobrażałam sobie, że Ala miałaby być z kimś innym niż Patrykiem. Byli dla siebie stworzeni od pierwszego spotkania. Pewnie wiele z was będzie niezadowolone, jednak wszystko pisałam zgodnie z tym, co podpowiadało mi serce. Dziękuję za wszystkie komentarze, za fajne, za słowa wsparcia. Bez was nie było tego fotobloga i moich opowiadań!
Chciałam, żeby to opowiadanie skłoniło was do myślenia. Żeby w swojej niedoskonałości i pomieszanej fabule zapaliło w was jakąś iskierkę, żebyście na chwilę usiedli i się zastanowili. Nigdy nie wiadomo, co nam przyniesie życie, dlatego korzystajmy z każdej chwili. Dążmy za głosem swojego serca i żyjmy tak, jakby każdy dzień miałby by naszym ostatnim.
Dziękuję wam jeszcze raz za wszystko!

Priim.