Cytaty- 19 razy Katherine

Serdecznie zapraszam na bloga Agaty, na którym znajdziecie ciekawe recenzje książek :)
http://reading-my-life.blogspot.com/

John Green - "19 razy Katherine"


Wszechświat nie spiskuje po to, by zaprowadzić człowieka w jakieś konkretne miejsce.

- Hm - mruknął. - Ja nawet nie umiem strzelać.
- Jasne, ja też nie, ale co w tym trudnego? Nawet kompletni idioci potrafią strzelać. Dlatego jest tyle trupów.

Jeżeli przyszłość jest nieskończona, myślał, to w końcu pochłonie nas wszystkich. Nawet on mógł wymienić raptem garstkę osób, które żyły, powiedzmy, 2400 lat temu. Za kolejnych 2400 lat nawet Sokrates, najsłynniejszy geniusz swoich czasów, może odejść w niepamięć. Przyszłość wymaże wszystko - nie istnieje taki poziom sławy czy geniuszu, który wygra z zapomnieniem. Nieskończona przyszłość sprawia, że zyskanie znaczenia w taki sposób staje się niemożliwe.

Można kogoś kochać tak bardzo, pomyślał, ale nigdy nikogo nie kocha się tak bardzo, jak bardzo się za nim tęskni.

Najlepszym sposobem skłonienia ludzi, by cię lubili, jest nie lubić ich za bardzo.

Wiesz, czego nienawidzę? Przebywania na świeżym powietrzu. Tak ogólnie. Po prostu nie lubię być na dworze. Jestem domatorem. Uwielbiam urządzenia chłodnicze, instalację wodno-kanalizacyjną i "Sędzię Judy".

Wiesz, na czym polega twój problem?-ciągnął Hassan, nie zwracając na niego uwagi.-Masz obsesję na punkcie tego, że zostaniesz porzucony. Więc zamiast jak każdy normalny kumpel cieszyć się z mojej radości, jesteś wkurzony, bo - och, mój Boże! Hassan na pewno już mnie nie lubi! Ale z ciebie sitzpinkler. Jesteś tak cholernie przerażony na myśl, że ktoś mógłby cię zostawić, że całe twoje pierdzielone życie obraca się wokół tego, by tylko ktoś cię przypadkiem nie olał. No więc, to nie działa, kafir. To jest nie tylko durne, ale też nieskuteczne. Bo przez to nie jesteś ani dobrym przyjacielem, ani chłopakiem, czy kim tam. Cały czas myślisz tylko: "Może mnie nie lubi, może mnie nie lubi". I wiesz co? Kiedy tak się zachowujesz, nikt cię nie lubi. Oto twój cholerny Teoremat.

Zjazd został z tyłu, a on myślał o przestrzeni między tym, co pamiętamy, a tym, co się wydarzyło, o przestrzeni między tym , co przewidujemy, i co się wydarzy. I w tej przestrzeni , myślał Colin, jest dość miejsca na to, by odnaleźć się ponownie- by mógł stać się kimś innym niż cudowne dziecko, by mógł przerobić swoją historię na lepszą i odmienną- by odradzać się wciąż na nowo.

Książki to notoryczni Porzucani: gdy je odkładasz, mogą na ciebie czekać wiecznie, a gdy poświęcasz im uwagę, zawsze odwzajemniają twoją miłość.

Cały czas martwisz się, że stracisz przewagę nad innymi albo że ktoś cię rzuci, i nigdy, nawet przez sekundę, z niczego się nie cieszysz. Miałeś zaszczyt wygłosić w szkole mowę pożegnalną. Idziesz za darmo na świetną uczelnię. Może i nie jesteś cudownym dzieckiem, ale to dobrze, przynajmniej nie jesteś już dzieckiem.

Tak łatwo się na coś zakręcić. Wpadamy w pułapkę bycia jakimś, na przykład fajnym, wyjątkowym, i tak dalej, aż w końcu nawet nie wiemy, do czego to nam potrzebne. Po prostu wydaje się nam, że tak jest lepiej.

- [...] W każdym razie jest gorąco, więc myślę o zimnie, żeby się ochłodzić. I wspominam spacer po śniegu, kiedy wracaliśmy z tego śmiesznego filmu. Pamiętasz, K? Szliśmy ulicą Giddings i śnieg wszystko wyciszył tak, że nie słyszałem niczego prócz ciebie. Było wtedy tak zimno, tak cicho i tak bardzo cię kochałem. Teraz jest gorąco, znów cicho, jak makiem zasiał, a ja nadal cię kocham.

Agata -

 http://reading-my-life.blogspot.com/