Wrócę po Ciebie cz. 58

Kochani, zapraszam na mojego instagrama: SIEMAXSIEMA
I do poprzednich wpisów :*

Wrócę po Ciebie cz. 58

***
Stoję przy komodzie i przyglądam się temu zdjęciu. Bartek w mundurze policyjnym, a obok mój ojciec, pod komisariatem. Mój tatuś. Pamiętam go takiego radosnego i uśmiechniętego. Zawsze w pełni oddawał się swojej pracy, ale nigdy nie zapominał o rodzinie. Tak bardzo za nim tęsknię.
Jego śmierć zmieniła wszystko. A przede wszystkim mnie i mamę. Mam
ochotę znaleźć tego dupka, który go zabił i urwać mu wszystkie
kończyny. Myśląc o tym, nie zauważam Bartka, który nagle pojawia się obok.
- Co tak szybko wstałaś? - pyta i przeciera oczy.
- Nie mogłam spać. - mówię i odchodzę od komody. - Dzięki za nocleg i w ogóle wszystko, ale muszę już iść.
- Poczekaj, zjemy coś i pojedziemy po samochód.
- Nie fatyguj się. Dam sobie radę. - zanim zdąży zareagować, wychodzę
trzaskając drzwiami. Na klatce schodowej związuje włosy i staram się
zmyć pozostały tusz z policzek. Pewnie i tak wyglądam okropnie, ale mam to gdzieś. Dzwonię po mechanika, kiedy już znajduję się na parkingu. Przyjeżdża i holuje mój samochód do swojego warsztatu. Będzie sprawny dopiero jutro. Wracam na nogach do domu. To nic, że mam cztery kilometry.
Po prostu mam ochotę się przejść i pomyśleć.
Cały dzień przeleżałam w łóżku. Czuję, jakby moje życie powoli
traciło sens. Bo dla kogo mam żyć? Został mi tylko Michał. Myśląc o
tym wszystkim, znów czuję łzy pod powiekami. Do pokoju wchodzi mój brat, więc przecieram szybko oczy i podnoszę się do pozycji siedzącej.
- Może odwiedzimy mamę?
- Jesteś pewny?
- No, nie, nie wiem. Po prostu jest już w tym ośrodku kilka dobrych miesięcy. Myślisz, że wyleczyła się z depresji?

cdn.

K.