Wszystko tak samo roz. 2 cz. 12

SWOJE OPOWIADANIA WYSYŁAJCIE NA MAILA:

[email protected]

 Wszystko tak samo

rozdział drugi część dwunasta

***
-Czy pamiętasz cokolwiek z wypadku?- niebieskooka kobieta w czarnych włosach o surowym wyglądzie i w mundurze policyjnym wpatruje się we mnie.
-Nie.
-Kierowca auta, który cię potrącił uważa, że wbiegłaś mu prosto przed maskę. Czy to prawda?
-Przecież powiedziałam, że nic nie pamiętam. Czy ten mężczyzna chce się wykłócać?
-Nie, ale&
-Nawet jeśli wypadek jest z mojej winy to nie chcę, żeby cokolwiek z tym robiono.
-To oczywiste- odpowiada policjantka i posyła mi spojrzenie typu co za gówniara.
-Nie mam ochoty się wykłócać z tym mężczyzną czy to moja wina czy jego. Chcę, żeby ta sprawa została zostawiona. Naprawdę. Nie zależy mi na tym.
-Porozmawiam z twoimi rodzicami.
-Jak pani chce- wzruszam ramionami.

***

-Za 5 dni mamy zamiar ciebie wypuścić. Powinnaś wrócić do domu, tam najprawdopodobniej wspomnienia zaczną wracać& Albo nie.
Wypuszczam głośno powietrze. Boję się tego. Boję się, że te 2 miesiące zostaną na zawsze wycięte z mojej pamięci.
-Jak mogę próbować sobie cokolwiek przypomnieć?
-Spróbuj oglądać jakieś zdjęcia, słuchaj muzyki, która powinna ci się z czymś kojarzyć. Albo po prostu& czekaj- lekarz rozkłada bezradnie ręce i posyła mi przepraszające spojrzenie.- Niestety nic więcej nie jesteśmy w stanie zrobić.
-Dziękuję- odpowiadam z grzeczności. No, bo przecież powinni mi pomóc. To ich zadanie, żebym odzyskała pamięć. To oni to spieprzyli!
Lekarz wychodzi, a ja zostaję sama w sali. Odwiedzający, którzy pojawiali się w czasie, kiedy byłam w śpiączce zajęli się już swoim życiem, bo nie muszą się już martwić. Przecież się obudziłam. Poza tym, ta grupa nastolatków, których rzekomo znałam i z którymi się trzymałam w liceum chyba są zbyt załamani tym, że ich nie pamiętam. Nie są chyba gotowi psychicznie, żeby ze mną rozmawiać. Leżę i wpatruję się w sufit. Jak jest we wrześniu? Ciepło. Próbuję sobie wyobrazić, co robię, kiedy jest ciepło. Słońce świeci, a ja się opalam& W ogródku. I nagle staje przede mną tamten czarnowłosy chłopak.

cdn.

Priim.