Wrócę po Ciebie cz. 40

SWOJE OPOWIADANIA MOŻECIE WYSYŁAĆ NA MAILA:

[email protected]

Wrócę po Ciebie cz. 40

 Ale potem jak już mocno się upił, łapali się za ręce niby przypadkiem, aż w końcu
się pocałowali. Wiesz, wydaje mi się, że on nie bardzo wiedział, kto to. Ledwo stał na nogach, Ania wykorzystała sytuację, bo spodobał się jej. - i nagle staje mi przed oczami obraz Tomka z Anią w kuchni. Sama myślałam, że rozmawiają po koleżeńsku. Jednak nie.  W każdej chwili,
w której mnie nie było obok, podrywali się.
- Przecież ona ma 16 lat! Jest 8 lat starszy. Co on sobie myślał?! - wstaję od stołu i chodzę nerwowo po pomieszczeniu.
- W sumie to 17, jest rok starsza ode mnie. - kieruję się do przedpokoju i zakładam buty. Muszę zapalić. Tylko to mnie uspokoi.
- Siedź w domu, wracam za parę godzin. - wychodząc, trzaskam drzwiami i wyciągam telefon.
"Będę za kilka minut." wystukuję na klawiaturze i wysyłam do
Sebola.
***
Zamykam powieki. Czuję ciepło i chcę się uśmiechać. Wygodnie leżę na kanapie. Otwieram oczy. Przy barku siedzi Sebastian i zwija skręta. Podchodzi i siada obok mnie. Podnoszę się do pozycji siedzącej i na
przemian zaciągamy się dymem. Trochę się uspokajam.
- Nie przejmuj się. Widocznie nie jest ciebie wart. - słyszę z ust
mojego towarzysza. Łapię jego długie, blond włosy i chwilę się nimi bawię.
- Jak ty to robisz, że są takie miękkie?
- Myję. - uśmiecha się. Spogląda mi w oczy i łączy nasze usta. Nie
przejmuję się tym, bo pocałunek jest przyjemny. Kiedy odrywamy się od siebie, zdaję sobie sprawę, co zrobiliśmy.
- Nie powinieneś. - mówię z wyrzutem, choć sama nie przerwałam pocałunku.
- Poczułaś coś?
- To nie ma znaczenia.
- Ma. Ogromne.
- Jestem upalona, więc nie, nie ma. - wstaję i podchodzę do stolika. Nie chcę być blisko niego. - Podobam ci się? - pytam, choć wcale nie chcę znać odpowiedzi.

cdn.

K.