Dialogi.

-Czy On Cię rozśmiesza?

-Przez Niego przynajmniej nie płaczę...

- Kochasz ją?

- Tak.

- Skąd wiesz?

- Bo nic nie ma w niej sensu. 

-za czym tak tęsknisz?

-za wschodem słońca odbitym w Jego źrenicach

- (...) tylko jak ja mam się wobec niego zachowywać? co robić?

- bądź po prostu sobą. nie musisz udawać.

- żeby być sobą, muszę udawać. - zauważyła z goryczą Ginny.

- jak to?

- a tak, że sama nie wiem, kim jestem. 

- proszę cię, nie traktuj mnie tak...

- jak?

- jakbym była kimś obcym... 

-Mówi się: "Jak kocha to wróci"

-Co wtedy jeżeli druga osoba pomyśli tak samo?

-Co to nadzieja?

-Nadzieja... Nadzieja jest wtedy, gdy szukasz bursztynu w piaskownicy.

-Ale w piaskownicy nie ma bursztynów.

-No właśnie. Ale mimo wszystko wciąż uparcie szukasz, choć wiesz, że szansa aby jakikolwiek znaleźć jest minimalna. To jest nadzieja.

-Popatrz na mnie.

-Po co? 

-Popatrz, a może zrozumiesz jak wyglądają ludzie, których ranisz.

- A jeżeli dam jej nadzieję i ją skrzywdzę?

- To jest jak z pomidorem.

- Z pomidorem?

- Możesz go ugryźć, albo do końca życia żałować, że nigdy nie dowiedziałeś się, jak smakuje.

- Pobawimy się w Boba Budowniczego?

- i co chcesz zbudować ?

- naszą miłość.

-Jaka ona jest? -Miłość? Nieprzewidywalna. Nie określisz jej słowem ani nie przeczytasz o niej w książce, nie zobaczysz jej na ekranie pod postacią filmu, serialu czy też bajki, nie ujrzysz jej w obrazie, czy też rzeźbie. Nawet gdybyś była najlepszym pisarzem, reżyserem, malarzem czy też rzeźbiarzem nie odzwierciedlisz jej uroku. Na tym świecie są bowiem uczucia, które trzeba poczuć, inaczej nie dowiesz się o nich całej prawdy.