Wszystko tak samo cz. 63

Fanpage

Wszystko tak samo cz. 63

Dopiero po chwili orientuję się, że powiedziałam to na głos. Rozglądam się po lesie. Po lewej stronie drzewa rosną w większych odległościach od siebie. Mrużę oczy. Widzę coś za nimi. Skręcam w lewo. Idę przez około 5 minut i dochodzę do skraju lasu. Przede mną rozpościera się jezioro. Woda jest czysta, tafla gładka, niczym powierzchnia lustra. Podchodzę bliżej i kucam przy brzegu. Zanurzam rękę. Woda wcale nie jest aż taka zimna. Po prawej stronie zauważam pomost. Kilka minut później siedzę na nim, mocząc stopy w wodzie. Wyciągam telefon. Ikonka z kopertą miga, przypominając o kilkunastu nieodebranych wiadomościach. Wzdycham. Chyba jednak powinnam je przeczytać. Otwieram je po kolei.

Kochanie, przepraszam, porozmawiajmy

Skarbie, gdzie jesteś?

Błagam

Wybacz mi, nie chciałem.

W moich oczach pojawiaj się łzy. Czytam dalej.

Ali, gdzie jesteś, martwię się.

Ali, musimy porozmawiać

Dobranoc, Ali

Ali, samotny spacer do lasu o 5 nad ranem to chyba nie jest dobry pomysł.

Otwieram szeroko oczy.

Jestem z ciebie dumny, że sama odkryłaś to urocze miejsce.

Rozglądam się. Po kilku sekundach wychodzi z lasu. Patrzy na mnie i wzrusza ramionami, jakby chciał powiedzieć: Przepraszam, ale musiałem cię śledzić. Rusza w moją stronę. Odwracam głowę i wpatruję się w taflę jeziora, dopóki chłopak nie podejdzie. Jest blisko, jednak nie siada obok mnie, tylko staje za mną. Opiera swój tors o moje plecy i przytula mnie mocno. Po moim policzku spływa samotna łza. Nie wiem ile czasu tak siedzimy, ale w końcu chłopak się ode mnie odsuwa. Siada obok i patrzy na mnie.

-Odkryłem to miejsce na mojej pierwszej wycieczce. Nikomu o nim nie powiedziałem, chciałem, żeby to była tajemnica, coś osobistego o czym nikt nie wie.

-Filip, dlaczego za mną szedłeś?- posyłam mu pytające spojrzenie.

Chłopak patrzy na mnie przepraszająco.

-Chodzę rano biegać, nie mogłem spać. Wychodząc z domku zobaczyłem cię, jak wchodzisz do lasu. Bałem się, że chcesz zrobić coś głupiego, po tych wszystkich wydarzeniach. Martwiłem się.

Kiwam głową, nic nie mówiąc. Siedzimy w milczeniu. Chłopak nagle kładzie swoją dłoń na mojej i zaczyna przesuwać po niej palcem wskazującym. W stronę nadgarstka& Potem wraca, do paznokci.

-Ja jestem w związku.

-Wiem- odpowiada, jednak nie zaprzestaje wędrówki po mojej dłoni.

-Jestem z nim szczęśliwa.

-Rozumiem- nie patrzy na mnie.

-I&

cdn.

Priim