Wszystko tak samo cz. 61

Fanpage

"Labirynt" cz. 6, zapraszam serdecznie :*
http://www.photoblog.pl/opowiadaniazsercemx3/173141781/labirynt-cz-6.html

Wszystko tak samo cz. 61
-Już wracam, zaraz będę.
-Czekam przy ognisku- rozłącza się.
Posyłam Filipowi zakłopotane spojrzenie.
-Ciężko mi go będzie okłamywać.
-Nie protestowałaś.
A ja odpowiadam sobie w myślach& Gdyby zrobił to znowu, nadal bym nie protestowała. O mój Boże, co ja zrobiłam?
***
-No w końcu- Patryk jest wyraźnie zdenerwowany.
-Szukałam cię- mówię cicho.
Patryk patrzy podejrzliwie na wychodzącego z lasu Filipa.
-Z nim? Co on tam robił?
-Pomagał mi- odpowiadam bez żadnego zająknięcia. Nie mogę dać po sobie poznać, że cokolwiek wydarzyło się w lesie.
Filip staje blisko mnie.
-To ja chyba się już pożegnam. Jesteś w dobrych rękach- odzywa się po chwili. Odchodząc, głaska mnie delikatnie po plecach. Niezauważalnie, po cichu. Oddala się.
I tak oto zostałam sama ze swoim naćpanym chłopakiem.
-Patryk, musimy porozmawiać.
-O tak, musimy.
Unoszę jedną brew, jednak nie ciągnę tematu. Biorę go pod rękę i prowadzę do mojego domku. Wchodzimy. Chłopak siada na łóżku, a ja na krześle naprzeciwko niego. Łapię go za dłonie, zamykam na chwilę oczy, przygryzam wargę. Biorę kilka wdechów . Otwieram oczy i sięgam jedną ręką do mojej kieszeni. Wyjmuję foliowy woreczek i kładę go na nogach Patryka. Ten wpatruje się w niego tępo, jakby próbował zrozumieć co się właśnie wydarzyło. W końcu podnosi wzrok. Jest zawstydzony, zdenerwowany.
-Skąd to masz?- w końcu się odzywa.
-Znalazłam. Dlaczego mi nie powiedziałeś? Brałeś już to wcześniej?
Chłopak marszczy czoło, kręci głową, nie wie co odpowiedzieć. W końcu wstaje i zakrywa twarz dłońmi. Dotykam jego pleców, jednak ten gwałtownie się odwraca, więc szybko odsuwam dłoń.
-Patryk, rozmawiaj ze mną.
-Daj mi spokój- cedzi przez zaciśnięte zęby.
Jestem w lekkim szoku.
-Kochanie, ja tylko chcę ci pomóc.
-Więc mnie zostaw- krzyczy i wybiega z domku.
Wstaję z szeroko otwartymi oczami. Jestem w szoku. Wychodzę. Idę do ogniska. Patryk tam jest, siedzi trochę dalej z chłopakami od niego z klasy. Siadam obok dziewczyn.
-Coś się stało?- pyta Marta zatroskanym głosem.
-Chyba odkryłam tajemnicę mojego chłopaka, o której żadna z was nie chciała mi powiedzieć. Wiedziałyście?- patrzę zdenerwowana na resztę dziewczyn.

cdn.

Priim