Dialogi.

- A kiedy odkryłaś, że go naprawdę kochasz ?
- Kiedy robiąc herbatę dla siebie, zrobiłam dwie.

- Masz takie zimne usta.
- Dawno nikt ich nie dotykał.

- Porozmawiasz ze mną.?
- O czym? O tym jak żałujesz? Jak kochasz? Jak przepraszasz? Nie mogę. Mamalergię na kłamstwa.

-Nie wierzę w miłość.
-Dlaczego?
-Bo kiedyś dałbym so­bie za nią rękę uciąć i już bym tej ręki nie miał...
-A ja wie­rze. I na­wet jak­bym stra­ciła ob­je ręce to da­lej bym w nią wie­rzyła. Bo po­co żyć, sko­ro nie wie­rzy się w miłość?

- Czy is­tnieje ja­kiś sposób, aby prze­konać się, kto tak nap­rawdę nas lubi?
- Spo­wodo­wać swój wy­padek i zo­baczyć, kto przyj­dzie w od­wie­dzi­ny do szpitala.
- A mniej bo­les­ny sposób?
- Strze­lić so­bie w łeb i spraw­dzić, kto przyj­dzie na pogrzeb...

- Kupić Ci coś w sklepie ?
- Kilogram szczęścia.
- Różowego czy zielonego ?
- Zielonego.
- Nie wiem, czy będzie. Coś jeszcze ?
- Ociupinkę przyjaźni.

-A teraz chodź!
-Ale dokąd?
-Naprzeciw marzeniom!

- grzmi ?
- nie, to moje serce pękło...
- przepraszam, nie wiedziałam...
- nie szkodzi. on też nie wiedział...

-Popełniłam błąd.
-Jaki?
-Zakochałam się.