Wszystko tak samo cz. 10

Wszystko tak samo cz. 10

Patrzę jeszcze raz na tył autobusu. Siedzą tam Natalia i Marta. Przygryzam wargę i ruszam w ich stronę. Siadamy razem z Filipem przed nimi.
-To jest Alicja, jest nowa- chłopak mnie przedstawia.
Dziewczyny mnie mierzą, a Natalia się odzywa.
-Wiem, poznałyśmy ją wczoraj.
Filip patrzy na mnie zdziwiony.
-Naprawdę? Nie mówiłaś.
Wzruszam ramionami.
-Nie pytałeś&
Cała podróż do szkoły mija w napiętej atmosferze. Dziewczyny rozmawiają tylko z Filipem. Chłopak co jakiś czas próbujemy mnie włączyć do dyskusji, jednak wkrótce się poddaje, bo moje odpowiedzi ograniczają się do przeciągłego mruczenia. Po kilkunastu minutach wszyscy wysiadamy z autobusu. Dziewczyny żegnają się z Filipem i wchodzą do szkoły. Chłopak mruży oczy i posyła mi pytające spojrzenie.
-Poznałam je wczoraj. Potem była ta dziwna sytuacja, kiedy wybiegły z auli. Wcześniej zapytałam czy Patrycja była ich przyjaciółką. Spiorunowały mnie wzrokiem i od tamtego czasu traktują mnie jak powietrze.
Mój nowy kolega klepie mnie po ramieniu.
-Strasznie cierpią, nie lubią o tym rozmawiać. Nie przejmuj się, minie im. Jeśli zaakceptowały cię od razu, to już niedługo cię przeproszą i znowu będzie między wami dobrze.
Uśmiecha się do mnie, dodając mi otuchy. Wchodzimy do szkoły i sprawdzamy, gdzie mam pierwszą lekcję. Filip odprowadza mnie pod salę. Kiedy dzwoni dzwonek, chłopak przytula mnie mocno i czochra włosy. Trochę sztywnieję, bo nie jestem przyzwyczajona do tak bliskiego kontaktu z praktycznie nieznajomymi ludźmi. Po chwili się rozluźniam.
-Będę czekał na ciebie po lekcjach przed szkołą.
Odchodzi, a ja zostaję sama, wśród grona nieznajomych mi ludzi. Patrzę jeszcze na odchodzącego Filipa. Jest naprawdę przystojny, ma świetne ciało. Jednak po chwili się reflektuję. Podoba się Paulinie. Nie mam serca jej go odbierać. Nastawiam się jedynie na przyjacielską relację, miłość niech będzie przeznaczona dla mojej siostry. Po chwili nauczyciel otwiera salę, a ja wchodzę jako pierwsza. Siadam w ostatniej ławce i nawet nie oczekuję, że ktoś zajmie miejsce obok mnie. Kiedy prawie cała klasa jest już w ktoś staje obok mnie. Podnoszę wzrok i widzę Ankę. Ta uśmiecha się łagodnie i siada przy mojej ławce. Jestem szczerze zdziwiona, jak szybko sprawdziło się to, co powiedział Filip. Zaczyna nam tłumaczyć szkolny system oceniania i regulamin panujący na jego lekcjach. Patrzę na boisko, po którym biega grupa chłopaków. Wytężam wzrok i zauważam Patryka. Robi mi się ciepło, policzki rumienieją, a serce przyspiesza. Co się ze mną dzieje? Pomocy!
-Ej.
Anka mnie stuka i wyrywa z zamyślenia. Patrzę na nią pytająco.
-Chciałabym z tobą pogadać. Wyjdziemy gdzieś po szkole?
Rzucam jej podejrzliwe spojrzenie. Dziewczyna chyba to zauważa, bo szybko dopowiada:
-Przepraszam za wczoraj, wszystko ci wyjaśnię, naprawdę.
Wzruszam ramionami.
-Jak chcesz.
Anka uśmiecha się zadowolona.
-No to jesteśmy umówione.
Zaczynam słuchać tego co mówi nauczyciel. Czuję jednak, że ktoś mnie obserwuje, więc rozglądam się po klasie. W końcu mój wzrok zatrzymuje się na Natalii. Dziewczyna wpatruje się we mnie intensywnie, ale z jej spojrzenia nie można nic wyczytać. Próbuję skupić się na tym co mówi nauczyciel i nie zwracać uwagi na Natalię. W końcu dziewczyna się poddaje i również odwraca się w stronę mężczyzny. Wzdycham głośno. Nowa szkoła, nowe problemy.

cdn.

Priim