Bezczelna cz. 11 cd.

część jedenasta cd.

 Jego skóra parzyła tak bardzo, że szybko cofnęłam dłoń. Nawet nie podniosłam na mężczyznę wzroku. Mimo to czułam jak mi się przygląda. Oczywiście nie było co u mnie podziwiać. Krótka, ledwo co zakrywająca pośladki, czarna obcisła sukienka ze sporym dekoltem, a do tego uwydatniające moje długie nogi czerwone szpilki.
-Coś jeszcze?- zapytałam po dłuższej chwili poddenerwowanie spoglądając na wszystko dookoła, tylko nie na boga przede mną.
-Ahhh tak, w teczce brakuje jednej kartki- wyjąkał.
-Doprawdy?- odważyłam się unieść wzrok i napotkałam przebiegły uśmiech ze śmiejącymi się oczami.
-Tak.
-A może mi pan powiedzieć co miało się znajdować na tej kartce?- kontynuowałam. Zazwyczaj niczego nie zapominam. Cholera, na pewno wszystko mu dałam. A jeśli nie? Wyjdę na większą niezdarę niż jestem. Starałam się opanować na twarzy emocje, tak by wyjść na całkiem wyluzowaną.
-Tylko 9 cyferek. W zasadzie, to pani numer telefonu.
Odebrało mi mowę. Ja pierdolę. To chyba jakiś sen.
-Ja pana numer mam i w razie czego wiem jak się używa telefonu. Do widzenia.
Wstałam na chwiejnych nogach. Moje szpilki stukały o podłogę gdy wędrowałam do drzwi. Otoworzyłam je i ręką wskazałam kierunek.
Chłopak bez żadnych objawów zdenerwowania opuścił mój gabinet. Odwrócił się jeszcze na chwile:
-A tak poważnie, proszę mi dostarczyć brakującą kartkę. Paragraf szesnasty- puścił mi oczko i się odwrócił.
Zbladłam. Cholera. No tak, powinno być 16 kartek, nie 15...

cdn.

Ola