Bezczelna cz. 7

część siódma

"To niesamowite  jak wiele możesz ukryć tylko się uśmiechając"
Nadszedł poniedziałek. Czas do pracy, zmierzyć się z Seanem.
Dupek.
-O proszę, czyżby twoje wypowiedzenie nie dotarło?- powitał mnie uśmiechem. Bez skrępowania pokazałam mu środkowy palec. Roześmiał się i odszedł kręcąc głową.
Pieprzony frajer. Kurwa.
Pokierowałam się do gabinetu szefa, wyjaśnić tą całą sytuację z wypowiedzeniem mi pracy. Miałam nadzieję, że Sean powiedział to chcąc wyprowadzić mnie z równowagi.
Bez pukania wkroczyłam do pomieszczenia. Szef uniósł wzrok i obdarzył mnie uśmiechem. Normalnym uśmiechem, co uspokoiło moje zdenerwowane serce. Szef miał 40 lat, a wyglądał dużo młodziej i był bardzo seksowny. Lekkie zmarszczki dodawały mu tylko uroku, kiedy się uśmiechał.
-Pamela- akcentował moje pełne imię z taką zmysłowością, że chętnie pozwoliłabym mu robić ze mną co chce.
-Mela- poprawiłam odruchowo.
-Oczywiście, Pamelo.
Przewróciłam oczami i podeszłam do biurka przy którym siedział.
-Chrisie, mam do ciebie pytanie- oświadczyłam zajmując miejsce naprzeciwko mężczyzny.
-Domyślam się, że to ma związek między tobą, a moim synem. Nie martw się, od wczoraj męczy mnie, żebym dał ci to wypowiedzenie. Jednak, nie mam zamiaru tego robić.
Odetchnęłam z ulgą. Wiedziałam jak będzie, bo szef pożera mnie wzrokiem za każdym razem, kiedy jestem w jego zasięgu. Jednak usłyszenie tych słów pozwoliło mi się odprężyć.
-To dobrze- odparłam.
Szef wstał z miejsca, obkrążył biurko i stanął za mną. Nagle moje mięśnie się spięły.
-Spokojnie, Melo. Uważasz mnie za takiego tyrana? Mam gdzieś zachcianki swojego syna- powiedział zmysłowo. Poczułam ucisk w podbrzuszu. O tak. Pragnęłam tego mężczyzny w tym momencie- Jednakże swoich zachcianek nie ignoruję- dodał.
O Boże.
-To...

cdn.

Ola