Cytaty.

http://www.youtube.com/watch?v=8yvGCAvOAfM

Słuchają mnie tylko głosy w mojej głowie.

Nie ma idealnych chłopaków, są tylko wymagające dziewczyny.

Jeśli masz w życiu choć jeden adres pod który zawsze możesz pójść i być pewien, że zostaniesz przyjęty. Jeśli znasz choć jeden numer telefonu pod którym zawsze się ktoś odezwie, bez względu na porę, bez względu na wszystko; to znaczy że jesteś naprawdę szczęśliwym człowiekiem.

Zamknąć szczęście w jednej osobie.

Życie jest zależne od decyzji. Zastanów się czy ta jest właściwa.

- Pogadamy jutro, mam zły dzień.
- Całe życie masz zły dzień.

Nic tak nie łączy ludzi jak miłość do tych samych książek.

Na świecie jest tylko jedna osoba, która zna mój każdy najmniejszy szczegół. Która ma pojęcie jakie są moje nieznośne wady. Człowiek, który potrafiłby wymienić moje wszelkie obawy. Który byłby w stanie wypisać wszystkie żenujące akcje. Który wie ile łyżeczek sypię do herbaty i jak bardzo są zaspane moje oczy z rana. Osoba mająca pojęcie o położeniu moich pieprzyków na ciele i barwie rumieńców pojawiających w jakiejś chwili. To ktoś, kto idealnie zna moją przeszłość i stanowczo obiecywał zbudować przyszłość. Mężczyzna, który jako jedyny miał pozwolenie do moich ust. Który był tym nielicznym, jakiemu udało się skraść moje serce. Który zapragnął pozostawić wspomnienia i odszedł zabierając przeszłość.

Świat się zmienia, słońce zachodzi, a wódka się kończy.

Przez takich jak Ty, ona czuje się jak szmata.

Bywają takie dni, kiedy wszystko potrafi doprowadzić mnie do szału. Kierowca, który nie zatrzymał się na pasach, na których przechodziłam. Brak ulubionych płatków w sklepie. Koniec paczki fajek. Obojętność przyjaciół. Nie zamknięcie drzwi przez mamę wychodzą z mojego pokoju. Brak dojazdu na planowaną imprezę. Katar. No i przede wszystkim On. Odwieczny problem, który dręczy nie tylko mój umysł, ale i serce.

Mogłabym być przykładniejsza. Mogłabym lepiej wykonywać swoje obowiązki. Staranniej dbać o jedyną roślinę w pokoju. Częściej dokarmiać rybki w akwarium. Wychodzić z psem na spacer. Mogłabym przyłożyć się do nauki. Poprawić swoje zachowanie względem nauczycieli. Mogłabym chociaż raz pozmywać po obiedzie, wyręczając zapracowane ręce mamy. Pójść do brata i pokopać z nim w piłkę. Mogłabym w końcu dokończyć czytanie książki lub kontynuować oglądanie filmu, który przerwałam w połowie jego trwania. Mogłabym rzucić papierosy i ograniczyć alkohol. Ale po co? Jeśli sens tego wszystkiego odszedł wraz z tym, gdy ktoś cholernie ważny dla mnie zabrał wszystko, co dotychczas było przeze mnie nazywane życiem.

Jesteś w błędzie jeśli myślisz, że kiedyś będę w stanie Cię zapomnieć. Nieważne, czy miną dwa czy cztery lata. Czy będę miała już pracę lub będę studiować. Może już wyjdę za mąż i urodzę dwójkę wspaniałych dzieci. Albo zamieszkam w pięknym domu z basenem. Jeśli się zestarzeję albo zacznę wychowywać wnuki. Albo w ogóle wyjadę z tego miasta. Ja nie zapomnę, nigdy. Bynajmniej nie człowieka, który w jakimś stopniu pokazał mi czym jest życie i jak wpoić do niego miłość.