Opowiadanie Patrycji cz. 4

https://www.youtube.com/watch?v=Tj4NV2T2LZg

PRAWIE JAK MIŁOŚĆ CZ. 5 ZAPRASZAM!

cz. 4

-O, widzę, że się już obudziłaś-chłopak uśmiechnął się do mnie przyjaźnie
-Kim jesteś?-byłam nieufna w stosunku do niego
-Jestem policjantem. To ja ciebie tu przywiozłem-znów ten uśmiech
-Prawda, przepraszam nie poznałam ciebie bez...-zastanawiałam się, jakiego słowa użyć
-Bez munduru?-zaśmiał się
-Nie o to mi chodziło-zakłopotałam się
-W porządku-usiadł na krześle, które stało przy łóżku
-Powiedz mi lepiej jak się czujesz-spojrzał wprost w moje oczy
-Fizycznie lepiej, gorzej psychicznie-poczułam jak do oczu napływają mi łzy
-Twój płacz nie przywróci mu życia-złapał moją rękę
-Wiem, ale w bardzo krótkim czasie straciłam dużo osób, na których mi zależało-zagryzłam wargi, które zaczynały drżeć
-Może zmieńmy temat. Leionel-podał rękę
-Rebeca-uścisnęłam jego dłoń i uśmiechnęłam się przyjaźnie
Leionel często mnie odwiedzał. Kiedy wypisali mnie, przyjechał po mnie i odwiózł do domu. Długo rozmawialiśmy, opowiedziałam mu o wszystkim, co przeżyłam przez ostatnie pół roku. Słuchał mnie, nie przerywał, nie zadawał pytań
-Dziękuje ci, dziękuje za to, że jesteś-nie umiałam wyrazić mojej wdzięczności
-Przestań. Rebeca czasem każdy potrzebuje się komuś wygadać, nawet takiemu policjantowi jak ja-pogładził mój policzek, uwielbiałam, gdy to robił

-Nawet nie wiesz jak bardzo jestem ci wdzięczna-poczułam jak po policzkach spływają mi łzy. Jego twarz przybliżyła się, nasze usta idealnie do siebie pasowały. Poczułam jak ciepło rozchodzi się po całym ciele, aż nagle...
-Ja już będę szedł-zerwał się jak poparzony

cdn.

Patrycja