Opowiadanie Karoliny cz. 1

http://www.youtube.com/watch?v=Yz2658gzOuM

KOCHANI! JEŚLI JEST JESZCZE KTOŚ, KTO NIE WSZEDŁ W MOJĄ KONKURSOWĄ PRACĘ, NIE PRZECZYTAŁ MOJEJ NOTKI I NIE KLIKNĄŁ "FAJNE", TO BARDZO PROSZĘ O POMOC. WYSTARCZY WEJŚĆ W PONIŻSZY LINK! :*

http://www.photoblog.pl/tworczosczserca/167898352

cz. 1

2 września 2013 roku. Dzień, który tak wiele zmienił w moim życiu. Rozpoczęcie 2 klasy liceum w nowej szkole. Przeniosłam się do liceum, do którego uczęszcza moja przyjaciółka Maja. W mojej szkole nie czułam się dobrze, dlatego zdecydowałam się na zmianę . Co prawda musiałam jeździć do innej dzielnicy Warszawy, ale jak się potem okazało, opłacało się. Już pierwszego dnia okazało się, że mam fajną klasę, Maja starała się abym dobrze się poczuła. Wychodząc ze szkoły obserwowałam innych ludzi z równoległych klas. Wszyscy wydawali się być tacy sami, zamieszanie było ogromne. Szłam z przyjaciółką korytarzem ku wyjściu, nawet nie zauważając, że wcale nie ma jej obok mnie.
                 -Jakie mamy plany na popołudnie?
              -A jakie chcesz? usłyszałam obok siebie męski głos. Wystraszona obróciłam się i zauważyłam dość wysokiego blondyna o pięknych, dużych brązowych oczach. Zaniemówiłam. Gdzie jest Maja? Dlaczego jakiś nieznajomy stoi obok mnie i w dodatku przemawia do mnie? Nie wiedziałam co robić. Pierwszy dzień w nowej szkole, i pierwsza wpadka.
       -Przepraszam, byłam pewna że jest obok mnie moja przyjaciółka.. zaczęłam się tłumaczyć.
       -Spokojnie, to ja przepraszam- Uśmiechnął się ukazując szereg perłowych zębów.
      -Karolina, tu jesteś! Mówiłam żebyś poczekała bo zostawiłam sweter w klasie ale nie, ty oczywiście musiałaś wybrać się na zwiedzanie szkoły- Maja nie dała dojść mi do słowa. Wtedy zauważyła, że nie czekam na nią sama. O, Michał. Znacie się? Zapytała uśmiechnięta. Widocznie złość szybko jej przeszła.
  -Nie znamy-odpowiedział tajemniczy blondyn znów czarując mnie uśmiechem.
  -To Karolina, moja przyjaciółka. Od dziś jest w naszej szkole. A teraz bardzo Cię przepraszamy, ale musimy lecieć. Do zobaczenia.- Nie dając mi możliwości zamienienia z nowo poznany Michałem choć kilka słów, Maja pożegnała się i pociągnęła mnie za rękę. Co Ty zrobiłaś? Skąd on się tu wziął? Dlaczego rozmawialiście? Jak zwykle zasypała mnie pytaniami jedno po drugim, nie czekając na odpowiedź.
  -Nic nie zrobiłam, po prostu byłam pewna że idziesz obok mnie i gadałam, jak się okazało, sama do siebie. A on tak pojawił się obok mnie i zaczął rozmowę. Dlaczego tak na mnie patrzysz?
Maja patrzyła na mnie podekscytowana, jakby nie dowierzała w to, że rozmawiałam z jakimś chłopakiem.
  -Czy Ty wiesz, kim on jest?!  pisnęła.
  -No kim?
  -To Michał, jest z klasy maturalnej i jest przewodniczącym naszej szkoły. Typowy imprezowicz, ale nie ma dziewczyny. No przyznaj, że jest cudowny! Po prostu nie wierzę, że do Ciebie zagadał! Twój pierwszy dzień, a tak wspaniale rozpoczęty!
Maja była podekscytowana sytuacją. Nie wiedziałam, dlaczego tak ją to cieszy. Postanowiłam nie rozmyślać dłużej o poznanym chłopaku, przecież nie wiadomo co będzie dalej. Rozmawiając wracałyśmy przez centrum miasta do mojego domu aby tam przebrać się i zaplanować popołudnie. 

cdn.

Karolina