Opowiadanie Marioli cz. 2

http://www.youtube.com/watch?v=hjUtDjcej2s

+ konkurs  KLIK!

KONKURS NA NAJŁADNIEJSZY CYTAT WYGRAŁA TWORCZOSCZSERCA, GRATULUJĘ I ZAPRASZAM NA PHOTOBLOGA AUTORKI UDOSTĘPNIONEGO OPISU!

KLIK

dlaczego ona skoro miała mniej o jeden głos? wystarczyło sprawdzić IP :)

poprzednia cz.
 Jakimś cudem udało mi się wyzdrowieć. Po dziesięciu miesiącach wyszłam ze szpitala. Mimo iż dla moich bliskich była to wspaniała wiadomość, że wyzdrowiałam, że żyje, dla mnie nie było to wielkim przeżyciem, nie cieszyłam się, że wychodzę ze szpitala. Moja dolna część ciała była sparaliżowana. Tak, od tego dnia straciłam jakąkolwiek szanse na dalsze realizowanie się w moim zawodzie. A teraz ? Teraz popadłam w głęboką depresję. Leczę się już od dłuższego czasu. Próbuję docenić to co mam. To, że mam wspaniałych przyjaciół, choć nie wielu ich zostało po moim wypadku. To, że moi cudowni rodzice są ze mną w każdej wolnej chwili. To, że moja siostra przyjeżdża z drugiego końca Polski, aby odwiedzić Małą Anie, baletnice, że mój narzeczony, pomimo tego iż wie jaka odpowiedzialność spadła na niego, gdy straciłam szanse na ponowne wstanie z wózka inwalidzkiego, dalej jest przy mnie. Nie opuszcza mnie. Dalej jest tak kochany, wspaniały, jedyny. Podnosi mnie na duchu. Bardzo staram się to wszystko docenić. Jeśli chodzi o mój stan po wypadkowy, fizycznie czuję się już lepiej. Mimo iż psychicznie nie jest zbyt dobrze, staram się dojrzeć piękno w każdej małej rzeczy, w śpiewie ptaków czy balasku słońca. Po mojej karierze tancerki zostały już tylko sukienka i stare baletki. Czasem jeszcze ubieram strój, w którym występowałam podczas jednego z ważniejszych występów w moim życiu. I gdy tylko uda mi się usiąść na podłodze, wtapiam moją twarz w bujną suknię, która ociera mi zły.

I tak kończy się kariera Małej Ani. Kończą się moje marzenia, które pomimo tego, iż zostały zrealizowane zawsze będą mnie bardzo boleć. Być może nie uda mi się wyzdrowieć. Być może moja depresja doprowadzi do tego, że nie wytrzymam i poddam się. Odejdę, nie mówiąc nic nikomu . Zostawię po sobie tylko sukienkę i stare baletki.

koniec

Mania