Opowiadanie cz. 42

http://www.youtube.com/watch?v=sgcuclkKkyU

KOCHANI, SWOJE OPOWIADANIA I CYTATY WYSYŁAJCIE NA MAILA:

[email protected]

Z WIELKĄ CHĘCIĄ PRZYJMĘ JAKIEŚ CYTATY :*

CZĘŚĆ CZTERDZIESTA DRUGA

16 grudnia
Kupiliśmy wszystko. Nawet nie było najgorzej. Okazało się, że mamy podobny gust co do wyboru prezentów. Mam nadzieję, że nie zapomnieliśmy o nikim. Kupiłam tę sukienkę na sylwestra. Skromną, w kolorze wina, odcinaną pod biustem. Takie teraz będą najlepszym wyjściem. Podobno wyglądam w niej słodko. A w czym nie?
 
17 grudnia
Czuję się okropnie. Nie wiem co się dzieje. Zostałam zwolniona ze szkoły i resztę dnia przespałam. Nawet nie ma siły patrzeć na oczy. Miałam bardzo głupi sen, obudziłam się z płaczem. Kamil dowiedział się o dziecku i zrobił krzywdę Dawidowi. Takie to było wszystko realistyczne. Od razu zadzwoniłam do Dawida. Wszystko okej, to był tylko zły sen. A mój kochany siedział na dole z Tomkiem przy piwie. Trochę się zezłościłam, kiedy wyczułam od niego alkohol, ale mi szybko przeszło. Mam masakryczne wahania nastroju. Zawsze byłam kapryśna, ale teraz to przegięcie. Śmieje się, a za chwilę płaczę. Współczuję z całego serca moim najbliższym.
 
18 grudnia
W szkole nie byłam i nie będę do końca tego roku. Tak zadecydowała moja mama. Dla mojego dobra i dobra dziecka. Ze względu na moje dobre oceny mogę sobie pozwolić na taką nieobecność. Dyrektor przyznał mojej mamie rację. I tak sobie próżnuję cały dzień. Czas dłuży się niemiłosiernie. Obejrzałam chyba wszystkie filmy, które zobaczyć chciałam. I jadłam, jadłam, jadłam. Za dwóch. Kamil znów się odezwał. `Co tam?` Wyczerpująca wiadomość od dorosłego faceta. Nie odpisałam na razie. NIe chce mi się z nim pisać. Czekam na Dawida. Jest jedyną osobą oprócz mamy, której obecność znoszę bez większych zmian nastroju. Można powiedzieć, że jego obecność działa na mnie kojąco. Mogłabym tak wiecznie trwać w jego objęciach i słuchać jak opowiada o różnych dziwnych rzeczach. Został tydzień do Wigilii, mama zaczęła porządki a ja nawet nie mogę jej pomóc. Nie czuję się z tym zbyt dobrze, bo głupio mi, że sama z tym sobie radzi. Chciałam pomóc, to odesłała mnie do łóżka. Przecież ciąża to nie choroba...

CDN.

A.