HPD cz. 6

http://www.youtube.com/watch?v=-_N269HcmJw

Zapraszam do nowej części mojego opowiadania, klik

CZĘŚĆ SZÓSTA

Wpadłam do pokoju i usiadłam na łóżku.Zaczęłam płakać. Dziękowałam Bogu, że w pokoju nie ma Rose której musiała bym się tłumaczyć ani Zoe która z pewnością by ze mnie szydziła. Było mi tak tragicznie smutno. I zupełnie nie wiedziałam jak mam wyjść z tego smutku. On mnie okłamał. Nienawidziłam siebie za swoją naiwność. Cały ten czas był z Zoe. Jak mogłam być taka głupia i tego nie zauważyć  Czułam ból. Niestety nie mogłam nic z tym zrobić. Postanowiłam wziąć się w garść i przestać płakać.Przetarłam oczy . Dochodziła 16 co oznaczało, że muszę udać się na zgrupowanie. Rozmowy z psychologiem. Dobijały mnie te zajęcia, ale cóż jak trzeba to trzeba. Następnie pływaliśmy na kajakach. Przynajmniej na chwile oderwało mnie to od myślenia o Nim. Wieczorem wraz z Rosali udałyśmy się na kolację. Siedziałyśmy przy stoliku milcząc. Rose chyba wyczuła, że coś jest nie tak bo zapytała
- Emma powiedz co zaszło między wami? - przerażająco błękitne oczy przyjaciółki przeszywały mnie na wylot. Spuściłam wzrok.
- Właściwie to nic poważnego.- odpowiedziałam wymijająco.
- Mhm nic poważnego. Więc powiedz mi dlaczego chodzisz taka zamyślona. Coś musiało się stać. Gołym okiem widać, że coś Cię trapi. Em powiedz mi proszę.
- Co łączy Zoe i Eliota?
- Aha więc w tym tkwi problem. No wiesz z tego co mi wiadomo już nic. Byli razem dosyć długo. Jednak Eliot chyba nie wytrzymał presji z jej strony i zerwał z nią. Nie są razem już od zeszłych wakacji. No chyba, że coś się zmieniło. Ja tam nie wiem.
- Czyli są razem?
- Emma nie powiedziałam, że są razem. Ja tego nie wiem. ale z tego co widzę raczej to jest nie możliwe. Zoe od początku obozu za nim łazi. A on bardzo skutecznie stara się jej unikać.
- Jestem idiotką. - spuściłam wzrok. Nie chciałam żeby widziała jak szklą mi się oczy.
- Emma co On Ci zrobił? - szepnęła
- Nic mi nie zrobił. To moja wina. To ja jestem naiwna. To ja myślałam sobie bóg wie co. Wyobrażałam sobie, że między nami może coś być. On tak się zachowywał jakby tego chciał. Siedziałam na pomoście i On przyszedł pocałował mnie. Odwzajemniłam pocałunek. Potem jednak przypomniałam sobie o Zoe więc oderwałam się od niego i uciekłam. Ale już i tak jest za późno. Za późno by cokolwiek zmienić.
- Na co jest za późno?
- Ja się w nim zakochałam. Rozumiesz? Zakochałam się. Nie umiem dłużej się bronić przed tym co czuję. Ja tego nie chciałam. nie chciałam cierpieć. Boże jestem idiotką!
- Emma skarbie. Mówiłam Ci jaki On jest. Ostrzegałam. Przestań płakać. - przytuliła mnie.
- To boli...
- Wiem. Ale przypominam Ci, że nie masz pewności czy to z Zoe to prawda. Musisz z nim porozmawiać. Może akurat tym razem był szczery. Może rzeczywiście się zmienił. Pogadaj z nim. Inaczej się nie dowiesz.
-Ja nie chce z nim gadać. Mam gdzieś Jego i jego tłumaczenia. Idę do domku. Dziękuję Ci za to, że mnie wspierasz.- wstałam od stołu i pocałowałam ją w policzek.- Do później- powiedziałam i wyszłam. Szłam sobie i patrzyłam na księżyc. Wcale mi się nie spieszyło. Chciałam pozbierać myśli. Widok rozgwieżdżonego nieba zawsze mnie uspakajał. Usłyszałam za sobą kroki.
- Emma zaczekaj! - odezwał się obiekt moich rozmyślań. Nie odwracałam się szłam dalej.
- Emma! - złapał mnie za ramię
- Puść mnie! - warknęłam. Nie miałam ochoty wdawać się z nim w dyskusję.
- Proszę Cię porozmawiaj ze mną. Daj mi pięć minut. Tylko pięć minut. Czy ja proszę o zbyt wiele?
- Dobrze. Masz minutę.- stałam nie patrząc na niego. Byłam ciekawa co ma mi do powiedzenia.
- Rozmawiałem z Rose. Wiem już co powiedziała Ci Zoe. To nie prawda. Ja z nią skończyłem już dawno. Musisz mi uwierzyć.Zależy mi na Tobie.
- Tak. A jak Ci się znudzę to co? Znowu pobiegniesz do niej?? Eliot przykro mi ale nie chcę być jakąś pierwszą lepszą którą zostawisz jak Ci się znudzi. Ja nie chce cierpieć
- Ty nie jesteś pierwszą lepszą! Jesteś jedyną. Jedyną w swoim rodzaju. Jesteś piękną cudowną istotą. Nie mógłbym Cię zranić. Zależy mi na Tobie.- zbliżył się do mnie. Musnął ustami moje włosy. Zamknęłam oczy. Zbierałam siły by go odepchnąć. Znowu się odezwał
- Jak zobaczyłem Cię pierwszy raz jakiś wewnętrzny głos kazał mi Się dowiedzieć kim jesteś. Musiałem Cię poznać. Emmo obiecuję Ci, że zrobię wszystko byś była szczęśliwa ale tylko wtedy gdy mi na to pozwolisz.
- Eliot...
- Proszę. Daj mi szansę. To uczucie które towarzyszy mi zawsze kiedy Cię widzę , słyszę , dotykam , całuję. To musi być coś więcej niż tylko zauroczenie. Ja coś do Ciebie czuje. A co jeśli to miłość? - uśmiechnął się. Nie miałam pojęcia co mam powiedzieć jak zareagować na te słowa. Wiem, że były szczere. Zbliżył się do mnie i szepnął mi do ucha
- Powiedz coś. - łzy zaczęły spływać mi po policzkach. Uśmiechnęłam się do niego
- Kocham Cię ! - odpowiedziałam wreszcie. Złapał mnie i zaczął całować.

CDN.

Patrycja