To jeszcze nie koniec cz. 7

http://www.youtube.com/watch?v=YFj8SGuVvAY

SWOJE OPOWIADANIA I CYTATY MOŻECIE WYSYŁAĆ NA MAILA:

[email protected]

+ zapraszam do poprzednich notek!

Bardzo proszę nie dodawać komentarzy typu: "dalej", "daj dalej", "daj następną", "dodaj teraz" itd. To jest naprawdę denerwujące, bo ja wiem co mam robić i kiedy dodawać notki! :)

CZĘŚĆ SIÓDMA

Co dalej będzie ze mną i z Łukaszem? Zadzwoniłam do Dawida i Darii żeby do mnie przyszli. Po 15 minutach już byli pod drzwiami. Pocieszali mnie itd. Dawid pokazał mi SMSa od Łukasza.:
Stary, ale ja ją kocham. Co mam zrobić?.
Oczy znów zaszkliły mi się od łez. On zastanawia się co zrobi? A co ja zrobię? Dobra, muszę się uspokoić. Przecież mnie kocha. Ja jego zresztą też. Trzeba teraz pomyśleć co będzie dalej i jak sobie poradzimy. To znaczy czy w ogóle jakoś sobie poradzimy. Daria i Dawid powoli zaczęli się zbierać do domów. Odprowadziłam ich do furtki i pożegnałam się. Muszę pomyśleć o tym, co będzie jutro. Chyba nie przestanę chodzić do szkoły. Chociaż& Nie, to jednak zły pomysł na dodatek że zbliża się koniec roku szkolnego. Idę do toalety i spać. Muszę jakoś przeżyć jakoś jutrzejszy dzień. Zasypiając dostałam SMSa od Łukasza:
Śpij spokojnie skarbie:*
Nie odpisałam. Nie byłam w stanie po prostu.
Obudziłam się jak zwykle. Ogarnęłam twarz i resztę ciała. Spotkałam się z Darią i ruszyłyśmy do szkoły omijając jak ognia temat Łukasza. Oczywiście wszyscy siedzieli tam gdzie zawsze. Z tego co mówiła Daria, wynikało że wszyscy znajomi wiedzą że wyjeżdża. Usiadłyśmy z nimi, a Łukasza i Dawida akurat nie było bo poszli na fajkę. Uff& Niebawem zadzwonił dzwonek na lekcję. Jeszcze się z nim nie widziałam. Kompletnie nie mogłam się na niczym skupić. Daria chyba to zauważyła.
-Ej, ziemia do Niny. pomachała mi ręką przed nosem.
-Nie mogę. Co teraz będzie?
-Będzie co będzie. Zobaczymy, ale na pewno będzie dobrze.
W końcu zadzwonił dzwonek, a już myślałam że się nie doczekam. Wyszłyśmy z klasy i akurat szedł Łukasz z Dawidem. Nawet nie zauważyłam kiedy uciekli od nas. Staliśmy patrząc na siebie. Zastanawiałam się co mam zrobić. W końcu przytulił mnie. Dopiero teraz poczułam jak bardzo mi tego brakowało
-Łukasz?
-Tak?
-Co teraz będzie?
-Teraz będziemy żyć każdą chwilą. Chodźmy na dwór.
Tak spędziliśmy cały dzień. Wieczorem siedziałam w domu i oglądałam filmy jakoś wyjątkowo sama. Pomyślałam że dobrze mi to zrobi. Oglądnęłam jeden i pomyślałam, że pójdę się przejść. Zarzuciłam bluzę i wyszłam. Szłam w rytm piosenki która szumiała w moich słuchawkach. Minę miałam dobrą, chociaż kiedy myślałam o Łukaszu łzy napływały mi do oczu. Na ławce, która była na zakręcie siedzieli jacyś chłopcy. Jeden z nich zagrodził jej drogę.

CDN.

Karolina