Bez happy endu 2 .

BEZ HAPPY ENDU. CZEŚĆ DRUGA.
 
 
STYCZEŃ 2012
 
Gdybym wcześniej znał koniec to bym tego nie chciał, Twego piękna i szczęścia.
 
Życie zawsze wraca do normy. Nawet z największej psychozy. Jeżeli tylko ma sens...
Ogólnie rzecz biorą Kamil lubił wspomnienia. Lubił siebie z przeszłości, nawet z tej mrocznej. Bo wtedy miał bardziej potarganą fryzurę,  bo miał psa, bo było lato i słońce, bo wtedy była ona. Kamil lubił o niej myśleć, ale tylko w określony sposób, w taki swój sposób. Lubił przypominać sobie ją wtedy, w parku z tym śmiesznym jamnikiem na smyczy, z tą zdziwioną miną, z uśmiechem i z tym wszystkim co wtedy mówiła. O tym co było później nie lubił myśleć. Wolał wyobrażać sobie, co by było gdyby wtedy, w parku było ich jedynym spotkaniem. Ale chyba sam sobie nie wierzył. To nie mogło być ich jedyne spotkanie. Musiały przyjść kolejne. I to nie miało nic wspólnego z tym jak ona wyglądała, ani z tym co mówiła. To po prostu jej oczy. Kamil dostrzegł w nich obietnicę spokojnego snu. Obok czegoś takiego nie można przejść obojętnie. Kamil doskonale o tym wiedział. Dlatego dziś pił i tęsknił. Ale wtedy nie rozumiał tego tak dobrze.
 
MAJ 2008
 
Ewa dużo mówi. Przeprasza, coś tam tłumaczy, uspokaja psa. Kamil nie mówi nic, tylko dużo myśli i z tych przemyśleń wychodzi mu, że to bez sensu. Dziewczyna nagle przestaje mówić i pytająco patrzy na niego.
-coś mówiłaś? Przepraszam, zamyśliłem się.
-pytałam, czy nic Ci się nie stało. Jakoś dziwnie wyglądasz.
-czuję się całkiem dobrze.
Odpowiedź nie jest prawdą, ale to dobrze. Prawda boli, a on raz w  życiu nie chce ranić. Przez to czuje się w jakiś dziwny sposób lepiej.
-ładne masz oczy...
Błąd.  Nie powinien ego mówić. Czy ma szansę jeszcze to naprawić? Ale on nie chce tego naprawiać. Chce tylko by jego życie choć raz miało sens. Więc może tak? Chłopak śmieje się, Saba nadal warczy. Ewa pierwszy raz w życiu nie wie co powiedzieć.

cdn

AGA