cz. 30

Die Together cz. 30 

- Coo? - Spytał chłopak zszokowany. Gdy zobaczył jak oczy lśnią mi od łez podszedł do mnie i przytulił. - Chodź - powiedział łagodnie i podniósł mnie z krzesła. Oplotłam jego szyję rękoma i przytuliłam do jego piersi, gdy niósł mnie do mojego pokoju. Usiadł delikatnie na łóżku i położył mnie sobie na kolanach. - Przypomniałaś sobie coś? - Spytał delikatnie.

- Tak - powiedziałam cicho.

- Chcesz mi powiedzieć?

Nie odpowiadając na pytanie wtuliłam się w niego mocniej, ale po chwili zaczęłam mówić.

- Gdy poszliście każdy całował się ze swoją parą. Jednak po chwili przestało nam to wystarczać i każdy całował się z każdym. Później jednak z dziewczynami zaczęłyśmy robić striptiz przy ognisku. Chłopacy wiwatowali nam i już po chwili wszystkie byłysmy nagie. Chłopacy nie pozostali gorsi i też rozebrali się po chwili. Teraz wszyscy pieśliśmy siebie nawzajem i dalej domyślasz się jak to się potoczyło. Później zmęczeni zasnęliśmy na plaży. Boże Miłosz.. nie wierzę w to.. nie chcę w to wierzyć.. - szeptałam cicho.

- Cii.. Nie płacz - powiedział, gdy łzy zaczęły mi spływać po policzkach. W tym samym momencie usłyszałam dźwięk mojej komórki. Spojrzałam na wyświetlacz i zobaczyłam, że dzwoni Filip, ale nie odbierałam.

- Nie odbierzesz?

- Nie, nie chcę z nim na razie rozmawiać.

- Ok, jak wolisz - powiwedział chłopak i przytulił mnie lekko. Jednak przestałam już płakać, a głowa nie rwała mnie już tak mocno jak wcześniej.

- Masz ochotę na śniadanie? - spytał Miłosz po chwili.

- Trochę tak.

- Dobra, to zaraz ci zrobię - powiedzał i podniósł mnie ze swoich kolan. Posadził mnie z powrotem na łóżku, a sam poszedł do kuchni. Po krótkim czasie wrócił do mnie z talerzem kanapek. - Proszę bardzo, niczego innego nie chce mi się robić - powiedział i uśmiechnął się lekko. - Smacznego.

- Dziękuję, kochany jesteś - powiedziałam i pocałowałam go lekko w policzek. 

Nie wiem kiedy następna. 

Alex