Ona siedzi naławce, on stoi przed nią. Przed chwilą powedział, że kocha a teraz mówi, że musi odejść. Patrzy na nią, w jej głowie kręci się tylko jedno pytanie: dlaczego? Zadaje je i co słyszy? Mimo wszystko lepiej będzie jeśli nie będziemy razem. Patrzy na niego w jej oczach maluje sie ból, po policzkach spływaja łzy. Co się z nią dzieje. powiedziała mu kiedyś, że niczego od niego nie oczekuje, a teraz..? Czyżby kłamała? On był, jest dla niej wszystkim i mówi jej teraz, że musi odejść, jak to możliwe? Podnosi się staje na przeciw niego, z twarzą zalaną łzami. Próbuje znależć w jego oczachodpowiedzi na swoje pytania. Po chwili przestaje podchodzi bliżej, przytula sie do niego. On próbuje ją odepchnąć jednak w tym samym momencie czuje smak jej ust zroszonych słonymi łzami. Całuję ją raz i chce przestać, ona mu na to nie pozwala. Całuje go po raz drugi i tym razem on się poddaje, nie ma siły jej tego odmówić. Przestaje patrzy na nią, odwraca się i odchodzi. Zostawił ją samą. Łzy zaczynaja płynąć jeszcze szybciej. Czyżby go kochała?

Patrzy jak on oddala się coraz bardziej i nie wytrzymuje. Biegnie za nim ile tchu. Dogania go staje przed nim i zaczyna krzyczeć, w tym wszystkim on rozróżnia tylko trzy rzeczy, że bardzo go kocha, że nie rozumie jak moze ją krzywdzić kochając równocześnie i, że ona mimo wszystko chce z nim być nadal, płakała, a on zaczął się usmiechać, położył dłoń na jej twarzy, otarł łzy spływające po policzku i przytulił ją mocno, po czym wziął jej rękę i powiedział - "zacznijmy od początku" .