Tarnica, Bieszczady i Ustrzyki

Wróciłam z zasłużonych wakacji.

Były to nasze pierwsze, wspólne wczasy z Grzesiem.

Może nie wróciłam wypoczęta jak to sobie wyobrażałam , ale jestem  szczęśliwa, bo zdobyłam szczyt Bieszczad- Tarnicę. Wędrówka w góry jest dobrym sprawdzianem samego siebie. Swoich wytrzymałości, kondycji i charakteru. Bardzo polubiłam chodzić po górskich szlakach. Kiedy człowiek po kilku godzinnej wspinaczce stoi na górze, otoczony połoninami to rozumie, że wynagrodzeniem jest oglądać piękno natury.

Niesamowitym uczuciem jest położyć się w połowie szlaku  na trawie, zamknać oczy i nasłuchować ćwierkania przelatującego samotnie ptaka. Kiedy otwierasz oczy, widzisz po sam horyzont pasmo przepięknych, malowniczych  wzniesień. I nie chcesz zejść...

Piękne Bieszczady, zapamiętam was na zawsze. Będę do was wracać, dla połonin, dla Ustrzyków i dla KSU.

Po Bieszczadach pojechaliśmy z Grzesiem do rodziców. Tam spędziliśmy wyjątkowo pracowicie czas, robiliśmy soki, nastawialiśmy wino ;)

Wracaliśmy w deszczową niedzielę. Desczowo-pechową niedziele. Mieliśmy tyle przygód po drodzę, że spokojnie moglibyśmy się z kimś podzielić ;D Tradycyjna pizza po drodze i spać.

W poniedziałek kolejnego dnia o godzinie 8 rano podeszłam do praktycznego egzaminu na prawo jazdy i ZDAŁAM, ZDAAAAŁAAAAAM :D Cieszę sie ogromnie, że mam to już za sobą. Teraz tylko czekać na dokument ;D

podsumowująć : szczęście, pełnia szczęścia, Bieszczady, winko i przetwory, prawko i pysiek może jeździć ;)

<3