Na poczekaniu...

W zasadzie miało mnie tu już więcej nie być ale jestem. Szkoda mi tych paru lat prowadzenia tego bloga.jest już prawie 2 w nocy a ja leżę i myślę patrząc w sufit...Wczoraj Kazimierz Dolny... Taki codzienny ,zwyczajny. Pusty. I dobrze. Można było odpocząć ,złapać oddech choć na chwile od myśli o studiach,maturze,przyszłości... O tej całej otoczce, sztucznym ,,pancerzu`` w którym kryje się moje prawdziwe ja ,krzyczące z całych sił ,,walcz mimo strachu i zawiści innych ! Dasz rade ! Pokaż że potrafisz`` czasem emocje to jednak zły doradca. Presja zresztą też nie należy do tych najlepszych. Z tego miejsca dziękuję tym ,którzy są dla mnie ogromnym wsparciem. Przyjaciołom. Tym prawdziwym ,którzy są zawsze i nie wymyślają za moimi plecami jakiś głupich teorii...padam wtaczając się w kolejny dzień batalii.. Czyli bitwy o życie ,bitwy o marzenia bo z każdym kolejnym dniem jestem bliżej ,coraz bliżej ... Ich spełnienia (mam nadzieje!) żeby tylko wszystkie inne sprawy sie poukładały i będzie dobrze <3
Dziś nawet pewna osoba powiedziała mi ,że zawsze jak jest źle to potem to się odwraca na dobre. I ja sama osobiście staram się w to wierzyć będąc po prostu dobrej myśli.
Żyję bo żyję. Myślę ,więc jestem, istnieję,bo czuję... Jeszcze czuję ,że warto walczyć o to aby życie dało mi coś więcej,coś niezwykłego... Ponoć nie ma rzeczy niemożliwych?...
Dobranoc :*