Rozdział 24

Rozdział 24

Rozmowa z Zaynem dała mi dużo do myślenia. Przecież nie mogę być  ciągle zależna od czegoś czego już teorytycznie nie ma. W praktyce nadal widzę jego twarz gdy wstaję i gdy kładę się spać. Jest obecny wszędzie. Dzisiaj wyjątkowo szybko wstałam i ubrałam się, podobnie jak wczoraj. Niall mnie kiedyś zabiję za to że podkradam mu bluzy, ale są bardzo wygodne. Wczoraj wieczorem dzwoniłam do Matta i przeprosiłam go mówiąc, że dzisiaj nie przyjdę do szpitala. Zdziwiony odparł, że my zakończyliśmy już praktykę(decyzja profesorska) i mamy, aby przygotować prezentację. Skąd niby miałam o tym wiedzieć, skoro od trzech dni nie przeglądałam poczty? Westchnęłam. Czekało mnie dużo pracy. Przeciągnęłam się leniwie i skierowałam swoje kroki do okna. Wyjrzałam na poranny Londyn, lekko zasnuty mgłą. Wyrwałam się z myśli dopiero, gdy poczułam łzy. Słone strugi kapały  na moje policzki, brodę. Szybko otarłam oczy rękawem i odwróciłam się od okna. Wdech i wydech. Czyli jak przetrwać kolejny dzień, bez chęci życia.

***

Okazało się, że Niallera nie ma od dobrej godziny. Zostawił mi karteczkę, że mają próbę i wróci po południu. Znudzona usiadłam na kanapie, odpaliłam laptopa i postanowiłam.. wziąść się za naukę.

***

Moja edukacja skończyła się na oglądaniu zdjęć Danielle.

- No tak. Przecież ona jest tancerką. Na dodatek ładna - Znowu zaczęła mi się trząść warga - Pewnie inteligenta..

Pierwsza łza.

- W porónaniu ze mną naprawdę..

Potok słonych strug.

Tym razem nie mogłam się uspokoić. Cały czas dławiłam się nowymi kroplami i dotykałam swoich spuchniętych oczu, aby obetrzeć je od łez. Igrałam sama ze sobą..

Wyłączyłam stronę i zalogowałam się na twitterze i poczcie. Co ważniejsze? 

- Twitter - Mruknęłam na głos.

Cała moja strona -  zasłana tweetami  od Liama. Głównie: "Przepraszam" albo "Wiem, że jestem dupkiem, ale wybacz mi". Nie było yu nic do wybaczania. Po prostu wykorzystał mnie  i tyle. Z trudem przeszłam na pocztę. Gdy zobaczyłam ile mam do przygotowania materiałów na najbliższy tydzień, zaniemówiłam. To mnie trochę otrzeźwiło. Zabrałam się najpierw za najprostsze teksty. Yhm.. Zapowiadał się miły dzień. 

***

Uczyłam się dopóki nie przyszedł Horan. Zdziwił się trochę moją osobą, bo pewnie myślał, że nadal się nad sobą użalam. Powitałam go nikłym uśmiechem.

- Niall - Zaczęłam wstając i podchodząc do przyjaciela - Bardzo Cię przepraszam. Wczoraj.. Nie byłam sobą.

Spojrzał na mnie z nieskrywaną troską:

- Będzie dobrze mała. Musi być - Odparł i przytulił mnie mocno. Trwaliśmy tak chwilę po czym wyrwałam się z jego uścisku.

- Mam masę pracy - Mruknęłam i wskazałam ręką na papiery leżące na stoliku.

- Jadłaś coś w ogóle? - Spytał blondyn.

Pokiwałam przecząco głową i odrzekłam:

- Nie jestem głodna.

Niall westchnął i odpowiedział:

- Musisz jeść.

Wzruszyłam ramionami. To na razie było zbędne. 

***

Przez kilka dni siedziałam cały czas w domu ucząc się biologii. Za każdym razem kiedy ktoś donas wpadał tłumaczyłam się brakiem czasu. "Przyczyną" był ustny egzamin z anatomii. Właśnie miałam spędzać sama czwartkowe popołudnie kiedy do mojego pokoju wparowała Lexi. Z gniewną miną spojrzała na mnie i zaczęła zbierać notatki z anatomii, leżące na podłodze.

- Ubieraj się! - Krzyknęła i nie zwracała na mnie uwagi. W końcu odłożyła papiery na blat stolika i spojrzała na mnie zdenerwowana. Podniosła brwi do góry i odparłam:

- Muszę się uczyć Lex..

Westchnęła i usiadła koło mnie. Odpowiedziała:

- Jak myślisz, że użalanie się nad sobą załawti sprawę..

- Po prostu jak zawalę ten egzamin, obleje pierwszy semestr! - Wtrąciłam jej się w słowo zirytowana.

- Słuchaj, przez Ciebie nie mogę mieć żadnej, normalnej randki , bo Niall co chwilę opowiada o tym jaka jesteś zdołoana.

- Ale..

- Do tego - Dodała z naciskiem - Kradniesz mu jego bluzy. Pomyślałaś o tym ile masz sukienek?

- Nie mam dla..

- Poza tym ja też się o ciebie martwie! Nie odbierasz telefonów, nie tweetujesz, nie chcesz nikogo widzieć, całymi dniami siedzisz sama!

- Rozumiecie takie słowo jak nauka? - Byłam już całkowicie rozdrażniona.

- Olivka jeśli myślisz, że spotkasz go szalejącego z NIĄ za rogiem, to pociesze Cię. Jest w taki samym stanie co ty. Liam..

Na dźwięk tego imienia moej serce mocniej zabiło, a oczy się zaszkliły.

- Proszę - Zaczęła spazmatycznie. Wlaczyłam sama ze sobą - Muszę się z tym uporać najpierw sama. Dajcie mi czas..

Alex podeszła i przytuliła mnie. Trwałyśmy tak krótką chwilę. Wszechobecna cisza.

- Wiesz, że w niedziele się przeprowadzacie? W takim razie musisz szybko dorosnąć i uwierzyć, że to wszystko nie zniknie samo. Westchnęłam. Miała rację. Jak niby mam z nim żyć pod jednym dachem bez żadnych pretensji?

- Dam radę. Potrzebuję tylko trochę czasu.. - Odparłam i znów ujrzałam obraz naszej piewrszej randki.

__________________

 Wczoraj nie dodałam bo byłam na konkursie humanistycznym. 

Który zawaliłam bo myślałam nad nową notką! xD 

Jak wrażenia po One Thing?

NAJLEPSZY :)!

Z fankami, takimi jak my :D

Jutro nowa notka!

Twitter : @Maartuchaaa