wiesz jak najłatwiej nabawić się choroby psychicznej? nic ze sobą nie robiąc.

uklepać sobie jeden, wygodny dołek i tak w nim tkwić patrząc jak życie przemija.

nic wtedy nie kochasz. bo kochać to 'coś robić' , coś co zmienia na lepsze.

jeżeli myślisz 'mam super życie', bo w tym momencie mam przyjaciół i co zjeść, to gówno prawda

też lubię stwierdzenie 'żyj chwilą', ale interpretuję je trochę inaczej

prawda jest taka, że mimo wszystkich przeszkód, wszystkich 'nie' i 'nie chce mi się', każdy powinien iść w górę

jak spadniesz z wysoka to zaboli i zmusi do przemyślenia tego, co zrobiłeś źle

a jak możesz spaść z miejsca, gdzie nie ma już gdzie spaść?

mówisz, że innym łatwiej, bo mają to, tamto, siamto a Ty nie?

masz życie-czy to już nie jest oby za duży dar, z którym nie potrafisz sobie poradzić?

możesz wstać z łóżka i zrobić co chcesz

zjeść, nie zjeść, biec, tańczyć, płakać, pomóc, przytulić, zabić

kosmos możliwości

więc co robisz gdy wstajesz rano?

mając tak dużo możliwości wybierasz lepszą czy gorszą?

czasem nawet nie zdajesz sobie z tego sprawy, że sam niszczysz sobie życie

mam brata, który chyba nie wie co robi najpierw- wstaje czy siada przy komputerze

i tkwi przed nim cały dzień

a ma dużo, o wiele za dużo

ma zdrowe ręce, nogi, głowę, może myśleć, biegać, samodzielnie jeść

może się z łatwością zmieniać

i tu nie chodzi o to, żeby ciągle robić co innego

chodzi o to, aby 'coś' robić

coś-co choć trochę pozwoli Ci rozwinąć skrzydła

bo głupio było by, gdyby ptak wiedząc, że może latać

przesiedział całe życie na gałęzi