Jan Gossaert

Od tego czasu autorstwo św. Łukasza przypisywano wielu

ikonom. Dlatego często przedstawiano na obrazach

świętego, jak maluje pozującą mu Madonnę. Ten obraz

pokazuje jednak znaną scenę w sposób zupełnie

nietypowy. Choć Łukasz znał Maryję i mógł ją malować

z natury, to jednak Ona mu nie pozuje, ale ukazuje się

w prywatnym objawieniu, otoczona obłokiem,

podtrzymywana przez anioły. Wizja maryjna, którą

maluje święty, zawiera ważną informację o koronacji

Matki Bożej w niebie. Sugeruje to jednoznacznie korona

trzymana nad Nią przez anioły. Gossaert nawiązuje

wyraźnie do idei traktowania ikony nie jako dzieła sztuki,

ale jako obrazu natchnionego, powstającego z Bożej

inspiracji, tak jak z Bożej inspiracji powstało Pismo

Święte. Malowanie Matki Bożej byłoby więc w wykonaniu

św. Łukasza tym samym co pisanie Ewangelii. Dlatego

podczas malowania Ewangelista pobożnie klęczy. Księgę

z Pismem Świętym położył tym razem pod klęcznikiem,

a na jego pulpicie rozłożył kartę, by nanieść na nią obraz

podpowiadany mu przez samego Boga. Anioł, posłaniec

Boga, stoi za świętym i porusza jego ręką trzymającą

pędzel. Wymowę sceny podkreśla dekoracja. Ponad

Łukaszem i aniołem widzimy rzeźbę przedstawiającą

Mojżesza trzymającego w rękach tablice z Dekalogiem.

Tak jak Mojżeszowi Pan dał przykazania, tak teraz

Łukaszowi daje wizję koronacji Matki Bożej  zdaje się

mówić artysta.