1930 Landsberg-Górowo Iławeckie

1930 Lansberg - Marktplatz mit Rathaus - Links Evangelische Kirche - Górowo Iławeckie - Rynek z Ratuszem - Po lewej kościół ewangelicki

Górowo Iławeckie leży w północnej części wojew. warmińsko-mazurskiego, w powiecie bartoszyckim nad Młynówką i jeziorem Garnczarskim.

Historia miasta sięga czasów najdawniejszych. Miasto powstało na pruskiej ziemi - Natangii, podbitej przez Zakon Krzyżacki w XIII w. Prusowie żyli tu, jako ostatnia grupa pogan w chrześcijańskiej Europie. Z okolicami związany jest Herkus Monte, przywódca powstań Prusów przeciwko Zakonowi (wzór dla mickiewiczowskiego Wallenroda). Zginął w lesie na terenie gminy w 1273 r.

Osada targowa istniała tu od początków XIV w. Za początek miasta można przyjąć 1335 r. Wtedy to dwaj wójtowie Herman i Albert zaplanowali i wytyczyli rynek, dla nowo powstającej osady, która leżała na przecięciu szlaków z Bartoszyc do Pieniężna i z Lidzbarka Warmińskiego do Królewca. Miasto oficjalnie założone zostało 5 lutego 1335 r., nadaniem osadzie praw miejskich przez komtura bałgijskiego Henryka de Muro. Miasto wraz z prawami miejskimi 100 włók i 10 morgów ziemi (ponad 1600 ha gruntów). W XIV w. miasto otoczone było murem obronnym z Bramą Młyńską i Bramą Wysoką. Miasto przystąpiło do Związku Pruskiego, mieszczanie w 1454 r. złożyli przysięgę królowi Zygmuntowi Jagiellończykowi. W czasie wojny 13-letniej, Krzyżacy spalili miasto.

Najpierw miasto nazywano Landsberg (w wolnym tłumaczeniu "ziemska góra") i leżało w niewielkiej odległości od stolicy powiatu - Preussisch Eylau - Iławka Pruska, obecnie Bagrationowsk w Rosji.

Górowo w latach 1535-1810 było własnością prywatną. W 1710 r. dżuma uśmierciła 767 mieszkańców miasta.

Górowo rozwijało się, powstawały nowe zakłady rzemieślnicze, kwitło rzemiosło, takie jak tkactwo, sukiennictwo czy garncarstwo. Pierwotni mieszkańcy trudnli sie rzemiosłem, zaś ludność z ubocza trudniła się rolnictwem. Było ono początkowo własnością Zakonu Krzyżackiego, a w latach 1482-1809 miastem lennym, prywatnym, należącym do rodziny von Schwerin.

W lutym 1807 r. kwaterowali tu Rosjani i Francuzi, rekwirując zapasy żywności.

Od 1818 r. miasto należało do powiatu Iława Pruska. Podczas swej historii było wielokrotnie niszczone przez pożary, wojny, mieszkańców nękały epidemie. Zniszczone w czasie wojny głodowej (1414 r.), wojny 13-letniej (1456 r.), a następnie przez pożar w 1655 r. Na dobre zaczęło sie rozwijać dopiero pod koniec XIXI w.
Wybudowano linię kolejową, zelektryfikowano i zgazyfikowano miasto, otwarto wodociągi, rozpoczęła działaność miejska gazownia i centrala telefoniczna.

W czasie I-ej wojny światowej, miasto doznało poważnych zniszczeń. W czasie II-ej wojny światowej w pobliskim Kamińsku, działał I-szy w Prusach Wschodnich obóz jeniecki Stalag IA - Stablack.

Wojska 3-go Frontu Białoruskiego zdobyły miasto 4 lutego 1945 r. Szczęśliwie układ urbanistyczny miasta niewiele ucierpiał.

W czerwcu 1945 r. miasto zostało przekazane polskiej administracji. Po II-ej wojnie światowej pozostała ludność niemiecka (przeważająca większość uciekła przed nacierającą Armią Czerwoną) została wysiedlona, a ich miejsce zajęli przesiedleńcy ze wschodu i z Polski centralnej. W 1947 r. do Górowa trafił transport Ukraińców przesiedlonych w ramach akcji "Wisła". Górowo stało się wielonarodowym i wielowyznaniowym ośrodkiem o zróżnicowanej kulturze.

Po przyłączeniu miasta do Polski w 1945 r., zapadła decyzja o nadaniu nowej, polskiej nazwy. Komisja nazewnicza, nawiązując zo znaczenia nazwy niemieckiej, utworzyło formę Górowo i dołożyła przymiotnik Iławecki, od historycznej stolicy powiatu.

Do 1961 r. było siedzibą powiatu, najpierw iławeckiego, potem góroweckiego. W latach 1945-1975 należało do starego wojew. olsztyńskiego,by po reformie administracyjnej przeprowadzonej w 1999 r., znaleźć miejsce w nowo powstałym wojew. warmińsko-mazurskim.