komentarz złudnego świata.

Czasem a nawet częściej,

Myśle co jest dla mnie bolesne,

Co mnie dołuje co mnie zabija,

Czy każda rana to nie rana czyjaś,

Czy będe kimś będąc dziś nikim,

A może będą mi stawiać pomniki,

Czy może zabije, a broń mnie Dża od tego,

Bo chce być daleko zła wszelkiego,

Będe miłował swą żone i dzieci,

W swoim domu wynosił śmieci,

I nie jak ojciec karał swe pociechy,

Lecz będe tłumaczył od dechy do dechy,

Że to jest złe że to zabija,

A zabijanie to rzecz nie miła,

Dzieciaku mój, radości ma,

Niech Dla Ciebie reggae serce gra,

Niech uspokoi cię niski bas i gitara,

Niech tym co wzmacnia będzie Twa wiara,

Pragnienie Syjonu w nie tkniętym bogactwie,

Uczycie wstrętu w rządzy i pijaństwie,

Mój dzieciaczku, tak Ty zrodzony,

Kiedyś przeczytasz ten tekst sproszczony,

Zrozumiesz wtedy że ja Twój Tata,

Nie używałem nigdy muszki i krawata,

Że jestem luzak, i dobry człowiek,

Jeśli nie wierzysz Mama Ci powie,

Tak za 15 lat a moze i mniej,

Przeczytasz to i się śmiej,

Bo pisze to dzisiaj jako 18 latek,

A już pisze teksty do swoich dziatek,

Do tego co nosze w swoim ciele,

Do miliardów dzieci bo mam ich tam wiele,

Wiem,

Nie mialem sensu tak tu pisywać,

Ale rzecz martwa to nie rzecz żywa.

Ciekawe czy kiedyś ktoś tekstowi sprosta,

Bo wiem że najlepsza to cięta riposta,

Bo wiem że wiersze mało kto rozumie,

Że nie każdy wiersze rozumiec umie.

Ale to nie ważne,

Tak w skrócie to ujme,

Ważne żeby coś zostało,

Jak kiedyś gdzieś umre.