Te dzieła z octanu

braki muzyki

Każą Ci równać do marcepanu

A Ty masz w nie włożyć

Licząc w kantorku

Miliony myśli

Z wczorajszych myśli

umieszczonych w worku.

Natchnienie - muzyka.

Nie słucham od dawna

dźwięków nawoływań

wykształconych Einsteinów.

Ja słucham wahadła

Zegara ściennego

Co liczy mi kolejne

westchnienia z mojego

życia, co bańką się stanie mydlaną

I pęknie na dwoje
polane wygraną

Utworzy dwie bańki.

I wróci marcepan, tak drogi jak złoto

I obiecuje, że zjem  go z  ochotą

I będę nim cieszyć swe ziemskie porażki

I będę się razić kolejną niecnotą.

Drodzy katolicy

Słów nawoływanie

Na ciężkim betonie

Czekanie, klękanie.

A moje nędzne słowo

Niech prośbą się stanie.

Czy każdego z nas czeka z próśb słonych wybaczenie?

Czy w kazdym człowieku w zbawieniu - spełnienie?

Póki co cieszę się słodyczą marcepanu

I zostawiam Bogu na ucztę zaproszenie.

Tylko czasem patrząc w niebo i przed siebie .O! Natchnienie.

Cięzkie z piersi wydobywa się najprostsze z tych - westchnienie.

Święta, święta, kurcze, to były dobre święta! W nowy 2012 mam nadzieję, że przyjmę troszkę inny stosunek do życia, niż to co opisałam w powyższym wierszyku.Czy jest sens w ogromnej odpowiedzialności? Jak sądzę, na pewno, ale czy przyjdzie mi się o tym przekonać?

Póki co - SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU i braku postanowień ; )