jeszcze jeszcze słońce pieści nas ostatkiem sił i możemy jeszcze chwilkę poudawać, że kwitniemy, możemy symulować zachłyśnięcie się letnią nocą, ale ja już wiem, ja już to czuję

przetarłam z kurzu i wytrzepałam z pająków płacz jesienny, czuję, jak moje włosy siąkną czerwień i już niedługo przybiorą barwę wiśni, moje nozdrza drapie kurz opuszczonego budynku w którym znajdujemy wino i lalki, które woją mnie z tak daleka. zaczęłam już powoli zbierać papierosy do szuflady: to na dni, gdy z nieba będzie lał się zimny, nieprzyjazny deszcz i nie będzie się chciało wychylić nosa nawet po papierosy. już już włączam wędrowców tułaczy zbiegów, już przypominam sobie przeczywistość, tak idealne ną jesień, tak idealnie moje.

"w brzuchu ziemi do końca wszechświata

żył będę z olbrzymami"