Sinking slowly

Patrząc w oświeczoną latarnie, trudno oderwać wzrok od puszystych, wirujących płatków.

Jeszcze wczoraj łapałam śnieg w zmarznięte dłonie, wracając z zajęć.

Dziwnie było obudzić się w sobotę widząc zupełnie odmieniony świat- jakby wyraźniejszy, pełniejszy...

Akurat po piątku. Czyżby to była (ośmielę się marzyć) pewnego rodzaju nagroda?

Nie może być piękniejszego prezentu...

Jeżeli bezsilność jest cieniem, to frustracja- światłem.

Fałszywym, oczywiście. Odbitym i zniekrztałconym.

Właśnie teraz, właśnie tu, łapiąc nieskazitelny śnieg, wiem.

That's point of no return

Powoli tracę to, co zyskałam- w trudzie i pocie czoła.

Ale pytanie brzmi: czy pragnę je zachować?

Sinking slowly into the river Styx

And the scars that had bound me in pain

Will be broken...

http://www.youtube.com/watch?v=z_OFwnuleWo

[yes, this made my day :>  yay, Kuroshitsuji musical!!]