czas plynie coraz szybciej, ucieka przez palce. jeszcze chwila a wszystko sie zmieni, przyjdzie taki czas w ktorym bede musiala opuscic rodzinne gniado. bylo jak bylo, ale jednak rodzina jest najwazniejsza-chyba tak bym napisala jeszcze kilka lat temu. teraz mam problem, z uczuciami. pokazywac ich w taki sposob jak kiedys nie umiem. mowi sie ze pewnych rzeczy sie nie zapomina, nauczyc sie i umiesz przez cale zycie...a jednak. ale czasu i taj bym nie cofnela, moze teaz zaluje, moze bardzo. ale zostawmy wszystko tak jak jest i jak bylo. szkola zycia, pewne rzeczy dzieja sie po cos. wierze ze i to miala jakis cel. chyba juz nie jestem taka naiwna, i sie nawet tak nie boje. ciekawe jak przyjmuje bol. ale jednak mimo wszystko nie chce sie przekonac jak to jest z tym bolem, wole zyc w niewiedzy. tak czasami bezpieczniej. zaczelam tez wierzyc, ze jak czlowiek kogos naprawde pokocha to nigdy nie przestanie. i tonigdy czasami naprawde znaczy nigdy. milosc jest wieczna, i trwa nieskonczonosc. tylko my ludzie bardzo czesto mylimy male milostki z miloscami naszego zycia. i czasami te milosci opuszczmy dla tych milostek. zyje w krainie glupcow. w niej tylko ja, taka to wielka kraina.