-Już chyba wiem o co w tym wszystkim chodzi.

-O co?-spytał jak zwykle zaciekawiony Jej przemyślanymi wywodami.

-Wszystko działo się szybko, trafili mi się dwaj całkiem różni faceci, każdy na swój sposób idealny i wyjątkowy, ale jak czerń i biel. Tylko, że zawsze ciągnie do nowego, do czegoś czego jeszcze się nie zna. I tak było tym razem. Po za tym, chyba doszłam do wniosku, podświadomie co prawda, że mam dość przyspieszania mojego "dorastania". Wystarczy, że zabrali mi dzieciństwo, a teraz miałabym myśleć o ustatkowaniu się na całe życie? W wieku 20 lat? Nie! Stanowczo nie! Dlatego uciekłam od starej bieli, rzucając się ramiona nowej czerni, która może mnie jeszcze na tyle sposobów zaskoczyć. No i jako świeża miłość nie zagrozi mi żadnym ustatkowaniem się, teraz będziemy się bawić, beztrosko i wesoło.

-Wszystko fajnie, tylko jak długo chcesz tak uciekać od dorastania?

-Do końca świata-odpowiedziała bez namysłu-na wszystko przyjdzie czas, chce tylko poczuć, że w końcu to ten jedyny, a to się przecież prawie zawsze czuje, dlatego muszę mu najpierw poświęcić kilka lat, a wtedy się zobaczy. Upewnie się, że to nie kolejny fałszywy alarm.

-Czyli to będzie kolejny na poważnie?

-Zawsze jest na poważnie, miłość to nie tylko zabawa, tyle w tym troski i zmartwień, wspólnych problemów, trzeba się tylko nauczyć ze sobą żyć. I ja to chcę osiągnąć, chcę być dla niego wszystkim.

-A co z jego staraniami?

-Kocha mnie, czego więcej chcieć?

-Serce, słusznie. A jak twoje drugie ja?

-A nie powiem, z tym to jest dużo zabawy-zaśmiała się w duchu-ale dajemy radę, za każdym razem gdy czuję, że wszystko psuje i rujnuje, robię jej wspak. Walczymy w środku, ale wygrywam, choć ofiary są, ale w sumie, potem jest bardziej satysfakcynująca nagroda.

-A jak on to znosi?

-Pod koniec zawsze ma miłość w oczach!