Cześć. 

Eh kolejny dzień spędzony w swoim pokoju, w swoim domu, z dala od wszystkich.  Wkurza mnie moje myślenie, bo kiedyś sprowadzi mnie na bardzo złą droge. Są dni kiedy wlasnie mało brakuje.

A mianowicie chodzi mi o to, że coraz więcej znam osób, dziewczyn które no wiadomo chcą schudnąc i przez to właśnie nie jedzą. Głównie to spotykam na asku. Ale najgorsze jest to , że właśnie one chudną. I wtedy dociera do mnie, że przeciez też wystarczy ze będe się głodzić i po sprawie. Schudne. Ale potem dochodze do siebie i dociera do mnie, że na efekt jojo nie trzeba długo czekać.

Dobra nieważne. Nie mam humoru, wszystkie mnie tak inrytuje.. Znajomi, szkoła, jedzenie, dom, nauka.. jezu no wszystko. Nawet tego zeszytu jeszcze nie przepisałam.

Czasami jest tak super, że sama sie sobie dziwie czemu jestem taka szczęsliwa, ale nastepnego dnia juz tak nie jest. Normalnie jak narkomanka :o

Dzisiaj mama nawet do mnie mówi, że od tego siedzenia w pokoju moge w depresje popaść, nie chciałam jej nic sugerowac ale czasami tak się czuje. Coraz cześcieeeeeeeeeeej.

Nie mam planu na zycie, na to jak moja dieta będzie wyglądała. Nie umiem a bardzo chciałabym Wam to jakos wytłumaczyc, to wszystko co siedzi we mnie, jestem tak naładowana emocjami ze nawet widzicie, nie potrafie dobrze ułożyć zdania ;ppppppppp 

Powiem tak : Uzależnienie od jedzenia i jednocześnie pragnienie bycia chudą. Juz samo to, że ten czas tak zapieprza powinno mnie zmotywować do walki, ale nic to niestety nie daje. 

Wiecie, chyba odchodzę na jakiś czas. Nie chce, bo Was bardzo kocham i to miejsce też ale mam wrażenie że muszę :(

Kocham, dobranoc, walczcie.