NiczymNikt 

Ale się pozmieniało.

Dawno mnie tu nie było, ale naszła mnie ochota na takie "monologowe" wygadanie się. Tak trochę tajemniczo, tak trochę bez odpowiedzi. Jakoś tak.

Ludzie, gdzie jesteście???

Dlaczego mi Was tak brakuje?! Czemu to tak wygląda?

Wpadłam chyba w jakąś przepaść. Nie myślałam, że przeprowadzka, studia, wspólne mieszkanie, itd.... że to wszystko tak wiele pozmienia. Że to AŻ taaaaaaaaaaaakiiii wieeeeeeeeeelkiiiiiiiiiiiii krok do przodu. Chyba jestem tym wszystkim bardzo zaskoczona. Chociaż może nie zaskoczona tylko dawno już nie znalazłam się w tak nowej sytuacji i dawno już nie musiałam uczyć się tak bardzo życia. Dawno już nie czułam tęsknoty za takimi banalnymi rzeczami. Banalnymi-wydawać by się mogło, że właśnie takie są, ale nie. To wszystko jest ważne, za tym się na prawdę tęskni. Powroty do domu są fajne. Wszystko tak chociaż na chwilę wraca do tamtych czasów, wiele miejsc w których znowu jestem tak dobrze mi się kojarzy. O złym się już niebardzo pamięta. To miłe.

(...)

Co ma być to będzie, co ma przetrwać to przetrwa....

Zaczęłam nowy etap i przyznaję się bez bicia, że to ciężko przychodzi. Ciężko zadbać o to, by to nie była taka monotonia. By to wszystko było ciekawe, chociaż tak wiele nowego się dzieje. I wydawać by się mogło, że skoro tyle nowego to będzie aż tak ciekawe żeby nie myśleć i o nic się nie martwić. A tu dupa, nie da się tak. Stare problemy człapią za nami i depczą po piętach. A do tego jeszcze nowych nie ubywa.