Prolog.

Nie wszystko jest zawsze takie samo,wyobrażenia nie są równo realiom.

Nie zawsze oczekujemy tego samego. Tak w sumie też było z nią.

Wystarczy raz. Tylko jeden jedyny raz by się człowiek zawiódł i uraza zostaje już do końca.

Trzeba dużo serca i wysiłku by cokolwiek zmienić i naprawić. 

Ale jak to śpiewał Lemon :

Pośród mych natchnień, Twoje łzy słone.
Błagam, napraw mnie!

Może i ją ktoś naprawi, ale błagać nie miała zamiaru. 

Może i ona odwdzięczy się komuś takim samym szczęściem,

którego dawno nie miała,nie zaznała i nawet nie wiedziała jaki ma smak.

Wszystko jest dla ludzi,a każdy zasługuje na to pospolite 'szczęście'. 

Mam na imie Patrycja. I chciałabym w końcu zacząć coś swojego,coś dla kogoś,coś co sprawi mi przyjemnośći w końcu może swoją pracą zasłużę na jakieś dobre słowo. 

Zapraszam do czytania :)