Trudno jest mi określić ten fenomen. Wszystko zaczęło się w pozornie pospolitych okolicznościach, do których nie pałałam zbytnim entuzjazmem, ba! Odpychały mnie. Niczym balon, który czeka tylko na pretekst do przerwania błogiej ciszy. Cisza została przerwana, w konsekwencji nadeszła też porażka - bynajmniej nie moja. Okres radosnej wrzawy i jeszcze bardziej niż zwykle zakłamanej rzeczywistości, oplecionej wieńcem zbyt wielkich słów mnie nie uwiódł. Czułam odrazę. Ale nie w tym rzecz - opary gazu, który wraz z rozweseleniem w pakiecie miał również ogłupienie, przyniósł mi odwrotny efekt. Zrozumiałam powagę sytuacji i nabyłam świadomość, która przez tak wiele dni nie miała sposobności przebić się przez stereotypy, złudzenia i zwyczajne uprzedzenia (płynące zewsząd) - przejrzałam na oczy. Pokochałam coś na co wcześniej nie mogłam patrzeć, coś czego najzwyczajniej w świecie nie chciałam zrozumieć. To nie brzmi banalnie - to po prostu jest banalnie proste. Paradoksalnie zbyt proste. Nie jest natomiast błahe - nie dla mnie. Nie jest też priorytetem. Może zbyt wcześnie na takie deklaracje, a może zwyczajnie nigdy nie pojawi się odpowiedni moment, aby nadać temu to miano? Nie wiem. Cieszę się natomiast, że jest. W ogóle ostatnio często zdarza mi się cieszyć. Nie jest to szczęście kompleksowe, a tym bardziej pełnoetatowe czy życiowe. Ale mimo wszystko świadomość tego, że istnieje taka sfera, z którą potrafię sobie poradzić, której potrafię się poświęcić, w którą potrafię się zaangażować i czerpać z niej radość, zapominając tym samym o całej reszcie, która jest o wiele bardziej skomplikowana, której nie wybrałam, ale która jest nieodłączną częścią mnie jest bardzo motywująca (czasem za bardzo). Kończąc mój bardziej czy mniej czytelny wywód (gratuluję tym, którzy dotarli do tego miejsca!): stałam się żywym dowodem na to, że pozory mylą, a piękno, szlachetność i wartości kryją się nawet pod najbardziej prymitywną okładką z niezbyt wdzięcznym tytułem. 

Then I fell to the ground
Tasted ashes on my tongue
Thinking that only the dead
Are forever young