No.036 poeta

Ja jestem prochem

dziełem Adama

rozwiewanym przez Twoje słowa

tylko marnym prochem

i niczym więcej

dla Ciebie moje słowa są niczym

wykrzycz mi w twarz, że nie istnieje

dla Ciebie jestem niczym

Ty jesteś pyłem

moim magicznym pyłkiem księżycowym

nic nie znaczącym

nie żyjącym

rozsypywanym przez lekki podmuch wiatru

mieniącym się w blasku księżyca

panaceum, które chcę wciągać jak narkotyk

dla mnie Twoja słowa są wszystkim

wykrzyczę Ci w twarz, że nie istniejesz

dla mnie jesteś wszystkim

***

łzy ciekną po policzku

wzruszenie ogarnia serce

chciałbym znowu Cię zobaczyć

chciałbym mieć Ciebie trochę więcej

Twój dotyk byłby ukojeniem

spokojny oddech pokarmem duszy

mrugnięcie wstrząsem mego słabego ciała

pocałunek zwieńczeniem miłości i śmierci

Pozwól mi zasnąć w Twoich ramionach

Odpłynąć daleko rzeką moich słów

zimna brudna woda mnie kocha

ja Ciebie tak, Ty mnie nie

nie wiesz, że istnieje

ale to ty nie istniejesz

wykrzyczę Ci to w twarz

oddasz mi wszystko co masz

***

Magia tabletek

jestem spokojny

choć nie mam do tego najmniejszej przyczyny

znów myślę o Tobie

choć wiem, że absolutnie nie powinienem

jestem śpiący zmęczony śniący

choć mój sen pełny był i głęboki

a ja czuję się wolny

uwolnioy i spokojny

wyzwolony z niewoli

opuszczony przez życie

i przeraźłiwie pusty

szczęśliwy na moment

a mój wszechświat się kurczy

***

Jak można pisać o miłości

do osoby, którą tak mało się zna?

Można

bo kocha się za nic

Ja kocham tylko siebie

jestem pysznym egoistą

szczęśliwym dzieckiem nieświadomości

naiwnym zarozumiałym głupcem

***

Uspokuj się uwolnij się

rozłóż skrzydła na wiatr

wznieś się ku świetlistej tarczy

lśniącej srebrnym pyłem

Ukoj się Uduś się

połknij przełyk na wznak

odejdź od świata złego

roztaczającego zapach zwłok

Rozpuść mnie tak jak cud

zamień diament w zwykły lód

wode w wino wino w krew

obliż krew w mych łydek